Król złoty

[Alek Osiński]

Księżyc podobno jest sztuczny jak szczęka,
krzywi się, gdy patrzeć na niego przez szklankę,
wpada w rezonans - dzwon, który zaledwie
tknąć, a już się gdzieś zapodziewa do rana.

I na nic wołanie - przebacz; będzie się trząsł z zimna;
odmrozi uszy na złość mamie, i nawet nie zechcesz
wiedzieć jak się martwi, chociaż mały jego okruch
tkwi na twoim policzku, bezradnie chciwy dziecka

i zawsze ten pierwszy. Odkryty przez nas ocean
na jego twarzy - Mare infinitum - Uschnięte jak ręce
i to, co później robisz - dom większy i bliższy, gdy on
się nawet nie zdąży zająknąć. To jednak udręka

tkwić w jego bramie i noc osłaniać ramieniem, trzymając
głowę, gdy rzyga na chodnik, gdzie leżą berło i jabłko.

[atoja]

Jak ja lubię takie pisanie...Olku, hipnotyzujesz tym swoim księżycem

[Hosanna]

podoba mi sie w tym to -to





pierwszy
odkryty przez nas ocean na jego twarzy
Mare infinitum


to udręka
tkwić w jego bramie
i noc osłaniać ramieniem
trzymając głowę gdy rzyga na chodnik
gdzie leżą berło i jabłko

mały jego okruch
tkwi na twoim policzku
nawet nie zechcesz wiedzieć

martwi się

[Gajka]

http://www.youtube.com/watch?v=A6rrG5R6sUM

Tak mi się skojarzyło..........

[em_]

się nawet nie zdąży zająknąć - chyba ładniej brzmiałoby - nawet nie zdąży się zająknąć
jak zwykle jest, co poczytać, do tego jeden wp moich ukochanych motywów - księżyc -
pozdrawiam

[anastazja]

Jak pięknie! Tym bardziej że księżyc jest moją planetą. Kawał pracy, ale wiersz lśni jak księżyc Alku.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Racja, Gajko - motyw z dzwonem pokrewny
tej zacnej piosence...

Dziękuję wszystkim za słówko:)

[ble]

Jest wiersz - czuję go i czytam, ale nie wiem jak go opowiedzieć. Może niech się sam opowiada? Przypomina mi się Zagajewski, który o swoim wierszu mówi, że nie wie o czym jest, że może za jakiś czas dojdzie do niego ta wiadomość. Jak w prawdziwym kosmosie - lata swietlne podróży między myślami. Myślę, że w swojej wypowiedzi Zagajewski chciał unaocznić, że nie należy zgadywać, "co poeta miał na myśli", że to podjeście szkolne, ćwiczebne. Przecież większa cześć wszelkiej twórczości pochodzi z podświadomości. Może nie trzeba jej wykopywać z głębokości, a jedynie złowić wysyłane przez nią sygnały. Księżyc świeci światłem odbitym, a my? Czy nasz blask leży w bramie jak stracona korona i berło?
Tak jest z Twoimi wierszami, Alku. Czuję je osmotycznie. Królu złoty - w tych dwóch slowach jest i mała, ziemska czułość, i tęsknota do czegąś wielkiego jak Księżyc i mocny zapach wódki.

Pozdrawiam, Al

[figa]

berło i jabłka

[Alek Osiński]

Dzięki.

Olu, faktycznie, mi też się wydaje, że podświadomości nie można tłamsić, zresztą nawet
gdybyśmy chcieli, to i tak pewnie wypłynie na wierzch jak ta oliwa, nota bene, sprawiedliwa
i puści swoje tłuste, wszechwiedzące oko,a odnośnie nas, to czy tak naprawdę wiemy
jak i czy dobrze się opowiadamy, to chyba raczej spontaniczny, nekontrolowany
wypływ, nieszczelności materii, inni pewnie i tak to robią lepiej za nas, chociaż już
bardziej na sucho...