Kraj Krokodyli

[Fałszerz komunikatów]

nie bez trudu opuszczał państwo
z rodzącymi wspomnieniami
ze sklepu o zapachu cynamonu
wyszedł na chwilę po codzienność

umarł pochowany w marzeniach
otoczony armią manekinów

gdzie brakowało wyobraźni

wkraczała powszedniość
która potrafi jedynie kojarzyć
spadające bomby z deszczem

[eka]

Myślałam, spojrzawszy na tytuł, że będziesz rysował liryczne analogie imitacyjnej, wyzywającej, pustej wewnętrznie rzeczywistości "Ulicy Krokodyli" do naszej współczesności, bo mam wrażenie, że ta peryferyjna drohobycka dzielnica dziś poszerzyła swe terytorium o prawie cały świat.
Świat krokodyli.

Masz ciekawą metaforykę, wyszedł na chwilę po codzienność, powszedniość kojarząca bomby z deszczem... celnie, Fałszerzu. Umierać z rąk manekinów - brawo za takie ujęcie.
Kraj Krokodyli to taka mini biografia, liryczny biogram niezwykłego artysty, gdzie tytuły z jego literackiego dorobku tworzą tkankę wiersza, nie są jedynie suchym wyliczeniem.

Podoba się.

[Fałszerz komunikatów]

Tak, eka, świat jest zepsuty, powiedziałbym, przedojrzały od dawna, nawiązując do faktu, że Brunon Schultz miał w sobie wiele z dziecka
Tak, chciałem połączyć wydarzenia z życia pisarza z symbolami z jego dzieł. Cieszę się, że wiersz się udał