Pojaśniało

[ula71]

świat otrząsa się
zbudzony nagłym słońcem
w powietrzu drżą uśmiechy
moje
twoje
nasze
szczęście łaskocze w policzki

trzeba nam tylko
zdziwionych sobą dotyków

chcąc się zanurzyć
w liniach papilarnych Twoich palców
łakomie ściskam słuchawkę


01.11.2008 r.

[lczerwosz]

Dlaczego taki stary wiersz. Nieco naiwny. Nieco przegadany.

Świat otrząsa się
Zbudzony nagłym słońcem

Otrząsa się? Pewnie ze snu, ale bardziej z marazmu, stuporu albo wody. A co to ma do rzeczy.
Zestawienie świat a my, trochę maksymalistyczne. Ale rozumiem, wobec miłości, nic innego się nie liczy.

W powietrzu drżą uśmiechy

drzą?
Zastanów się, których słów możesz się pozbyć bez utraty sensu i zniszczenia struktury.
Może mniej zaimków. I nie z dużej litery, to nie list do ukochanego a wiersz.

[ula71]

Dlaczego taki stary wiersz. Nieco naiwny. Nieco przegadany.

Świat otrząsa się
Zbudzony nagłym słońcem

Otrząsa się? Pewnie ze snu, ale bardziej z marazmu, stuporu albo wody. A co to ma do rzeczy.
Zestawienie świat a my, trochę maksymalistyczne. Ale rozumiem, wobec miłości, nic innego się nie liczy.

W powietrzu drżą uśmiechy

drzą?
Zastanów się, których słów możesz się pozbyć bez utraty sensu i zniszczenia struktury.
Może mniej zaimków. I nie z dużej litery, to nie list do ukochanego a wiersz.

To właśnie wierszowany list do ukochanego

[haiker]

świat otrząsa się
zbudzony nagłym słońcem

wybitnie nienowatorskie, wręcz stęchłe.

Potem nie JA, ale MY. Z niepowetowaną stratą dla poezji.

I tak szło aż do ostatniego trójwersu:

chcąc się zanurzyć
w liniach papilarnych Twoich palców
łakomie ściskam słuchawkę

To wystarczy za cały wiersz - jest scena, jest uchwycenie chwili, jest zmiana perspektywy na tę właściwą.

Wcześniejsza część tekstu nie ma znaczenia czy to wieczór, czy to ranek.

[eka]

To:

łakomie ściskam słuchawkę

i to:

szczęście łaskocze w policzki

na wielgachny plus.
Reszta nieco wtórna i to z nie najlepszych wzorów.
Pozdrawiam.

[anastazja]

chcąc się zanurzyć
w liniach papilarnych Twoich palców
łakomie ściskam słuchawkę

Podobnie jak Haiker. Z tego byłby piękny miniaturowy wiersz. Pozdrawiam.

[ula71]

To:

łakomie ściskam słuchawkę

i to:

szczęście łaskocze w policzki

na wielgachny plus.
Reszta nieco wtórna i to z nie najlepszych wzorów.
Pozdrawiam.

Nie wzoruję się na nikim, po prostu próbuję opisywać to, co we mnie siedzi i jest rzeczą czyjegoś gustu, czy się to podoba czy nie. Nikt nie musi tego czytać, jeśli nie chce. Nie piszę pod czyjeś dyktando

Dodano -- 10 paź 2014, 8:12 --

świat otrząsa się
zbudzony nagłym słońcem

wybitnie nienowatorskie, wręcz stęchłe.

Potem nie JA, ale MY. Z niepowetowaną stratą dla poezji.

I tak szło aż do ostatniego trójwersu:

chcąc się zanurzyć
w liniach papilarnych Twoich palców
łakomie ściskam słuchawkę

To wystarczy za cały wiersz - jest scena, jest uchwycenie chwili, jest zmiana perspektywy na tę właściwą.

Wcześniejsza część tekstu nie ma znaczenia czy to wieczór, czy to ranek.

Cóż, nie wszyscy doszukują się tu sensu - ja go widzę. Uchwyciłam moment, tylko tyle

Dodano -- 10 paź 2014, 8:15 --

To:

łakomie ściskam słuchawkę

i to:

szczęście łaskocze w policzki

na wielgachny plus.
Reszta nieco wtórna i to z nie najlepszych wzorów.
Pozdrawiam.

Nie wzoruję się na nikim, po prostu próbuję opisywać to, co we mnie siedzi i jest rzeczą czyjegoś gustu, czy się to podoba czy nie. Nikt nie musi tego czytać, jeśli nie chce. Nie piszę pod czyjeś dyktando

Dodano -- 10 paź 2014, 8:12 --

świat otrząsa się
zbudzony nagłym słońcem

wybitnie nienowatorskie, wręcz stęchłe.

Potem nie JA, ale MY. Z niepowetowaną stratą dla poezji.

I tak szło aż do ostatniego trójwersu:

chcąc się zanurzyć
w liniach papilarnych Twoich palców
łakomie ściskam słuchawkę

To wystarczy za cały wiersz - jest scena, jest uchwycenie chwili, jest zmiana perspektywy na tę właściwą.

Wcześniejsza część tekstu nie ma znaczenia czy to wieczór, czy to ranek.

Cóż, nie wszyscy doszukują się tu sensu - ja go widzę. Uchwyciłam moment, tylko tyle. Widać to jasno jak na dłoni - krótka historia w paru zdaniach