Kawa na godzinę

[Marcin Sztelak]

Prawda wyłazi na wierzch – to obrzydliwe,
ale nic nie można na to poradzić,
nawet przy stole kłamców.

Więc chłepczemy czarną, najtańszą w markecie.
Smak palonej gumy, trocin, żelbetu. Na końcu języka
wyrazy nie nadające się do druku.

Takie jak człowiek – pierwszy przykład z brzegu,
ze świata zwierząt. Tymczasem leci odmierzany
łykami. Pora zaparzyć następną.

Tylko palce obolałe od ciągłego wystukiwania rytmu,
tego, który zagłusza słowa.
W tej sytuacji niepotrzebne, zresztą nie warto
ryzykować utraty kontroli.

Nad puentą.

[eka]

Nie o kawie, o czarnej stronie człowieczeństwa. I lęku przed konsekwencjami jej opisu, grozą pointy.

[Alek Osiński]

W tej sytuacji niepotrzebne, zresztą nie warto
ryzykować utraty kontroli.

Nad puentą.

Podoba mi się ta końcówka,
człowiek zawsze dąży do kontroli
nad tym, nad czym nie jest w stanie zapanować
i to chyba najlepsza puenta;)