Z prądem pod prąd

[Alek Osiński]

rozpłynąć się identycznie jak dni
na dwie strony rozpisując tachografy
choćby się miały zamknąć
w osobnych pokojach

planety i ciała które wśród słonecznych lat
wybrały gorzkie - na nic więcej
nie pozwala humanizm ani przeczucie

namaścić zrozumieniem dłoni
świadomych mechanizmu dotyku
tak jakbyś koniecznie chciała
wpisać je w linię mostka

nocy kiedyś mała
przecież już potrafisz
łączyć się bez reszty

[Miladora]

Oleczku - podoba mi się to ujęcie tematu, nie podobają mi się natomiast przypadkowe rymy:
- ciała / chciała / mała -
Może:
- tak jakby koniecznie pragnęła - ?

nocy kiedyś mała

Rozumiem tę przerzutnię, ale czy musi być akurat "mała"?

No to popłynęłam pod prąd, a teraz poczekam.

[Alek Osiński]

Milu, zastrzel mnie, a byłem pewny, że nie spodoba Ci się ten
trochę odległy acz twardawy rym, z tym że nie jest on zupełnie
przypadkowy, a jest efektem takiej trochę katarynkowej, koślawej
melodii zdaję sobie z niej sprawę, a co do "mała", to nie musi być
oczywiście, chciałem tylko podkreślić proces wzrostu,
także wzrostu "świadomości", jeśli masz inny pomysł, to będę wdzięczny

Dziękuję

[Miladora]

a jest efektem takiej trochę katarynkowej, koślawej
melodii

To lepiej jednak wyłącz tę katarynkę, Oluś, bo fałszuje.

Ale gdy dasz "pragnęła", a nie "chciała", to "mała" może zostać.
Może też być "maleńka".

[Gloinnen]

rozpłynąć się identycznie jak dni
na dwie strony rozpisując tachografy
choćby się miały zamknąć
w osobnych pokojach

planety i ciała które wśród słonecznych lat
wybrały gorzkie

nocy kiedyś mała
przecież już potrafisz
łączyć się bez reszty

Tu jest zaczyn na poetyckie ciasto. Reszta wydaje mi się przekombinowana, zakalcowata, niewiele wnosi, poza taką niby metafizyczną gadaniną, żeby było "mądrawo". Właśnie "mądrawo", a nie "mądrze".

Ale te planety i ciała, które wybrały gorycz, zamiast słońca - przejmujące, może ze względu na autopsję.

[eka]

rozpłynąć się identycznie jak dni
na dwie strony rozpisując tachografy
choćby się miały zamknąć
w osobnych pokojach

planety i ciała które wśród słonecznych lat
wybrały gorzkie - na nic więcej
nie pozwala humanizm ani przeczucie

namaścić zrozumieniem dłoni
świadomych mechanizmu dotyku
tak jakbyś koniecznie chciała
wpisać je w linię mostka

nocy kiedyś mała
przecież już potrafisz
łączyć się bez reszty

Myślę, że zrozumienie dłoni to ich świadomość dotyku. Twój wiersz jest tak subtelny w odbiorze. Mimo tachografów i mechanizmu. Dotyk ciała i nocy, która rozrosła się i przywiera bez reszty.
Ujmują mysli te wersy.