w słońcu nie poznasz smaku gorzkiej pomarańczy

[Redwood]

"And yet I fight this battle all alone
No one to cry to no place to call home".

Alice In Chains - Nutshell

w ramach jesiennych porządków
posprzątam resztki twojego cienia
ułożonego z rozbitej butelki

podwórka nie tolerują obcych rąk
ani przetartych ideologii
mają ostre krawędzie i brudny wzrok dziewczynek
czekających na głos matki lub silną dłoń ojca

niedzielny obiad - kolejna scheda:
pożółkłe palce i zgrzyt zębów nad ranem
nie widać już twarzy
jedynie ich wrogie zarysy chwiejące się nad stołem

zgodnie z zasadą działania równi pochyłej

pozostał tylko szyty na miarę
naszych możliwości bezsensowny dialog
który powtarza się za każdym razem

gdy rośniesz do mnie plecami

[Gorgiasz]

w ramach jesiennych porządków
posprzątam resztki twojego cienia

podwórka nie tolerują obcych rąk
ani przetartych ideologii

Moim zdaniem - to wspaniałe ujęcia. Reszta wydaje mi się raczej przypadkowa i niewiele mówiąca, wyłączając cztery strofy zakończenia, które owszem, tłumaczą się chociażby w kontekście wyżej przytoczonych, ale przy nich wypadają jakoś blado.

[Alek Osiński]

w ramach jesiennych porządków
posprzątam resztki twojego cienia
ułożonego z rozbitej butelki

podwórka nie tolerują obcych rąk

bardzo dobry początek,

ale "ideologia" uderza już
jakby zupełnie innym wymiarem,
później wiersz już mnie
tak nie przekonuje...

Pozdrawiam

[eka]

A ja ciągle walczę
w tej bitwę całkiem sam,
nie mam nikogo do kogo mógłbym się zwrócić,
ani miejsca, które mógłbym nazwać domem.


Szczególnie chyba ostatni wers motta był Twoją inspiracją. Rozbieżność między patologią obcości a pożądanym, bezpiecznym domem.
Rozmowa z nim, podwórkowym dzieciństwem, w którym, w którego cieniu, czuje się smak goryczy pomarańczy. Peel jest pewien, że nie poznałby tego smaku w słońcu kochającej się rodziny.
Taka mi się wysnuła, Redzie, myśl/teza interpretacyjna.
Naprawdę dobry wiersz, wersy "każą się" sobie przyglądać.
Nie wiem, czy słuszna ta moja interpretacja, bo można oczywiście wyciągnąć więcej.
---------------------------------------------
Z uwag warsztatowych... chyba pozbyłabym się wersu z równią pochyłą (za oczywisty).
Pozdrawiam.

[anastazja]

posprzątam resztki twojego cienia
ułożonego z rozbitej butelki

zachwycają i nie tylko to. Jest kilka perełek. Moim zdaniem wiersz można troszkę okroić, ale i tak mi się podoba.
Pozdrawiam.

[Fałszerz komunikatów]

Czytam do trzeciej zwrotki. Potem zaczynasz przegadywać treść. Zobacz, jakim naprawdę mocnym akcentem kończyłbyś wiersz:
jedynie ich wrogie zarysy chwiejące się nad stołem

...ale to tylko moje marzenie, nie musisz go spełniać
Całość topi się we wspomnieniach, prawdopodobnie z dzieciństwa, których sygnałem do ich rozpoczęcia jest rozbita butelka.
Tytuł, niczym inny kawałek układanki, nie daje się ułożyć w całość z treścią.