studium śmierci

[AS...]

ręka w rękę
przez całe życie razem
umrzemy

jedno z nas zmartwychwstanie

[Gloinnen]

Ten wiersz tym razem mnie nie zachwycił. Jedynie pointa zaciekawiła... Umarło dwoje ludzi, zmartwychwstanie jedno. Czyżby śmierć stała się doskonałym zjednoczeniem? Po drugiej stronie dwa byty okazały się tożsame? Czy na tym polega najprawdziwsze, najdoskonalsze szczęście - że już po zmartwychwstaniu nie będą musieli nigdy żyć oddzielnie?
Można tutaj także zastanowić się nad koncepcją duszy ludzkiej. Istnieje teoria o "dwóch połówkach". W dwóch ciałach - dwie połówki tej samej, pierwotnej duszy, które będą się nawzajem szukały, przyciągały (-> idea tzw. miłości karmicznej). A może także odwołujesz się tutaj do mitu o Androgyne? Pierwiastki męski i żeński muszą się dopełnić w jedno - inaczej każdy byt postrzegamy jako ułomny, niedoskonały. Zmartwychwstanie ma za to być aktem idealnym, integrującym. Po jego realizacji będzie już żadnych rozdźwięków, lecz harmonia.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

Jako temat do rozważań - owszem. Jako wiersz - niekoniecznie.
Jakby za proste to wszystko było, a jednocześnie zbyt skomplikowane.
Przyznaję, że nie wiem, z której właściwie strony do tego podejść - nie szarpnęło mną.

Ale Wszystkiego Dobrego