pływy

[alchemik]

przewidywalne o ile już ustalimy datę i godzinę poczęcia na intencję
zaśpiewu watahy oraz udomowionych krewnych w przypływie
od stóp do głów wypełnieni uczuciami orbitujących ciał
grawitacją w perygeum paradoksalnie oddalającą samotność

towarzyszy w trakcie odchodzenia poza horyzont odpływając gubi
przyszły naszyjnik z jantarowego elektrum oprawionego w światło
srebrne włosy na odsłoniętym brzegu deska z imieniem wypełnionego
wiatrem cudu świata kiedy to jeszcze nie był cieniem w poświacie

księżyca więzionym wrakiem bermudzkiego triangla możesz posłuchać
pieśni wielorybów z węgorzami przemierzających płytkie morze sargasów

[eka]

Trzeba kilka razy przeczytać, aby nie pomieszać znaczeń, wyłowić gorycz niemożności w splątanych przez brak graficznego zaznaczenia opadających intonacji końca wypowiedzi.
Myślę, że złapałeś balans między romantycznym a współczesnym rytem.
Bardzo ciekawy wiersz w budowie jak i przesłaniu, oryginalna w języku metaforyczna obrazowość.
Pointa... cymesik.
Bardzo na tak.

[ajw]

Nie jest to łatwy do przeczytania kawałek. Trzeba podchodzić kilka razy, żeby zrozumieć o co chodzi. Jednym słowem: nie do szybkiego przełknięcia.
Pozdrawiam

[tabakiera]

Oj, łatwy to ten wiersz nie jest. Długie wersy, ciekawe przerzutnie i natłok metafor, do tego trudne słownictwo (jak dla mnie). A przerzutnie często wymuszają inwersje.
Wrócę, dziś jestem w kiepskiej kondycji.

[Marcin Sztelak]

Dość ciężko się czyta, najczęściej w takim wypadku marudzę o braku interpunkcji, ale nie tutaj. Tak jest ciekawiej i tekst zmusza do skupienia, co pozwala mocniej w nim dryfować. Puenta doskonała.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Mnie jednak kompletnie nie przekonuje ten wiersz.
Zdecydowanie wymaga lepszej organizacji i wzięcia w ryzy,
bo tak to wszystko się zlewa ze wszystkim
sprawiając wrażenie słowotoku. Rozumiem,
że taką formę można tłumaczyć tytułem (tematem)
ale moim zdaniem to tylko pozorne wytłumaczenie...

Pozdrawiam

[anastazja]

Przygniótł mnie jak zwalony dąb. Nie, nie dla mnie, za ciężki kaliber
Ale serdecznie...

[Henryk VIII]

Podoba mi się bardzo, ale nie wszystko. Wiem, bawisz się słowami jak plasteliną i jest to wyczuwalne - lecz efekt jest bardzo udany, o to wszakże chodziło, więc gitara nam gra. O puencie w superlatywach pisali przedmówcy - ja w tym chórze ( choć prywatnie uważam, że węgorze to nadmiar, ale się oko da przymknąć). Natomiast napiszę Ci, co mi się, nie przekreślając uznania, nie widzi:

piszesz
" od stóp do głów wypełnieni uczuciami orbitujących ciał
grawitacją w perygeum paradoksalnie oddalającą samotność"

więc po mojemu te "uczucia orbitujących ciał" pobrzmiewają ciut grafomanią - i psują po prostu efekt.

a co Ty na takie rozwiązanie?:

"
od stóp do głów wypełnieni
grawitacją w perygeum paradoksalnie oddalającą samotność" i dalej już o.k. No, albo wstaw tam coś innego.
Ukłony
H8