sekretne życie krakowskich kamieniczek

[Lucile]

zasuwają resztki firanek w oślepionych
oknach zawstydzone liźnięciami
lśniącego języka słońca czule
obejmującego zmurszałe krużganki

tylko w cienistych załomach wyważonych
wierzei chowa się dumna przeszłość

przetrwają tak długo jak mocne
ramiona przypór pamięci miłośnie
wiążą czas tradycję i przestrzeń

[Marcin Sztelak]

Tym razem nie czuję wiersza, owszem poprawnie napisany, liryczny jak trzeba, ale odnoszę wrażenie, że to fragment wyrwany z jakiejś większej całości...

Pozdrawiam.

[elka]

zasuwają resztki firanek
w zawstydzonych oknach
czule obejmujących zmurszałe krużganki

tylko w cienistych załomach wyważonych
wierzei chowa się dumna przeszłość

przetrwają tak długo jak mocne
ramiona pamięci

Lucynko, nabroiłam, ale nie krzycz. Bo do mnie przemówił Twój wiersz w takiej właśnie postaci.

Pozdrawiam.elka.

[Lucile]

Elu,
oczywiście, że nie mam.
Cieszy mnie każdy odzew pod zamieszczaną pracą.
To przecież jest tak: autor wysyła swoje "dziecko" w świat,
a publikując mówi - "żyj teraz po swojemu".
To, że jakiś utwór, albo chociaż jego fragment, zatrzyma czytelnika, widza,
skłoni go do przemyśleń, chwilki refleksji, a nawet przeróbki po swojemu,
sprawia (przynajmniej mnie) radość i satysfakcję.
A Twoja wersja - skondensowana, bez użytych przeze mnie ozdobników -
spodobała się. Pozwól, jednak, że ja pozostanę przy swojej.
Dziękuję, pozdrawiam

Marcinie,
to nie jest tekst wyrwany z większej całości.
Masz jednak rację w tym, że nie powstał, jako całkiem samodzielny utwór.
Jego zaczynem, asumptem, a nawet imperatywem był komentarz Liliany
pod jednym z moich obrazów z cyklu "Powrót do Miasta".
Już wcześniej uzupełniałam, komentowałam, dopowiadałam,
warstwą słowną opatrywałam moje prace malarskie.
Ten - jest jednym z nich. I tu wykazałeś się niezłą intuicją - szacunek.
Dziękuję za komentarz.

I jeszcze jedno. Właściwie powinnam od tego zacząć.
Najserdeczniej gratuluję twarzowego, pomarańczowego kubraczka
Przywdziałeś go zasłużenie.
Oceniaj, krytykuj, chwal, gań, podpowiadaj - bo jesteś w tym dobry.

Pozdrawiam
Lucile

[biegnąca po fali]

Pierwsza strofa, jak dla mnie, trochę przegadana.
Za to pozostałe... po prostu świetne!

Pozdrawiam

[Lucile]

biegnąca po fali,
ogromnie mi miło gościć Cię w murach moich kamieniczek.
Bardzo dziękuję
Co do przegadania pierwszej części.
W przeciwieństwie do prozy, którą też się param, w wierszach - zawsze starałam się eliminować słowa.
Ten, jest trochę inny - pomyślałam sobie - a może i ja potrafię "lirycznym słowotokiem popłynąć? "
Tym bardziej, że jest dopowiedzeniem do obrazu.

Przesyłam słoneczne pozdrowienia
Lucile