łubinowe pola

[point of view]

przyszłaś jak woda wysoka
falę olbrzymią w sobie noszę

czułość dzwonkami
w podbrzuszu tarmosi
sen połykasz udami mój leniwy
język chciwy zlizuję z twoich kolan
słoną obietnicę ciągłości
tyle nocy zbudziliśmy niechcący
skórą wędrując spoceni

pola łubinu z mojej głowy wplotę
w twoje włosy gdzie gaje zapachów
słowa przepycham przez tętent aort widoki
w oczach ścielę a gwiazdy wciąż łomoczą

rozpalone piaskiem spod powiek
senne zaskrońce
zsuwają się z uspokojonych ciał
przez oczy nasze płyną ku sobie
spójrz
jak naturalne są w tym ruchu

[eka]

senne zaskrońce
zsuwają się z uspokojonych ciał

Ta fraza powala wyobraźnię. Genialna, czysty surrealizm.
Prawdziwa perła tekstu.
---------------

[biegnąca po fali]

Mam wrażenie, że trochę Cię poniosło. Przeczytałam z przyjemnością,
ale końcowa refleksja jest taka że, niestety, ale to wszystko już było.

Poza przytoczoną przez Ewę frazą, która jest świetna.
Brawo!