grillowanie

[alchemik]

Zatraceni w codziennej pracy utrwalania
rytuałów z płomieni ogniska
trzaskającego gwiazdami w noc

upolowane
ocieka sokami w żar

przecież w końcu zmieni się w popiół

tymczasem na rusztach ciało
pachnąca kiełbaska
mniam
kiedyś noga antylopy

jej dusza
zapomniana dająca szybkość i spryt
w uciekaniu przed samym sobą
na ekranie drapieżnik
piękny
w podchodzeniu ofiary

zaś na kanapie

zajadasz się zdobyczami
miłością obficie popijaną piwem
domowe ognisko
elektryczność opiekacza
burza z piorunami przeszła bokiem

i tylko iskry na nocnym niebie
i popiół

[Stella]

Ależ tu pole do interpretacji, hah!
Mnie to się prawie wszystko kojarzy jednoznacznie Taka sztuka
Nie jestem pewna jak ten tekst odczytać. Trochę tu ironii, a wręcz goryczy. A może się mylę?
To, co rzuca mi się w oczy jako pierwsze, to że to metafora nieudanego związku.
Gorzkiej rutyny. Kobiety, której bezpieczne domowe ognisko, z wysiłkiem i oddaniem pielęgnowane i chronione, staje się piekłem, grillem, na którym się ją "przypieka", miast swoiście czcić za to, co dla niego robi.

I tylko iskry na nocnym niebie
i popiół

[alchemik]

Przypuszczam, że wiele dobrze się Tobie kojarzy, Stello.

Podeszło mi to grillowanie wiosenne.
Skojarzyło z pierwotnym ogniskiem, gdzie płomienie uwalniały wyobraźnię, nasycały głód fizyczny i duchowy, oraz z ekranem monitora tv lub czegoś tam.
Ale to tylko obrys.
Wszystko kryje się w płomieniach czyli uczuciach, emocjach.
Polowanie, praca, rytuały.
Może powinienem zacząć rytuały.
I odrobina czasu na miłość.
I osobiste konotacje, ale te są akurat hermetyczne.

W tym rzecz, że ten tekst ma wiele den, bo to taka piętrowa metafora.
Mam tylko nadzieję, że nie jest denny.

Jestem ciekaw innych interpretacji.
Każda będzie prawdziwa, bo myśl jest otwarta.
Każdy może upiec swoją pieczeń.
Niektórzy nawet dwie albo więcej w jednym ogniu.
Inni wyśmiać.
Dziękuję

Jurek

[witka]

No to napadywam.
Ja tutaj wyczytałem i Za kulisami - Norwida

i naprawdę wiele akcentów i wątków z Pieśni Borowskiego

podlanie nas wspólczesnych potomków i wnuków Małej cichej stabilizacji , globalnym sosem barbaceue.

[alchemik]

Heh, witka, alem dumny, że myśl zrodziła się tylko we mnie bez inspiracji powyższymi.
Ale to cholera wie.
Podświadomość płata różne figle migle przy wpatrywaniu się w ognisko.

[Stella]

Inspiracja to teraz niebezpieczne słowo heheh
Zaraz mi się przypomina mój "windowy" dribble

[witka]

Przy lekturach mam takie mroczki

czasem aż wstyd przyznać się

ale wspólczesne pisanie nie uwolni się od pewnych skojarzeń jak świeżo zakupiona koszulka nocna przez najukochańszą osobę.
I Ty też tak mogłeś mieć po dobrej podbudowie wrażliwości na

[Marcin Sztelak]

Znaczy tęsknisz atawistycznie? Przynosisz zdobycz a twoja kobieta na ruszt rzuca? Żart oczywiście, bo poważnie to podoba się, wyciągasz z ciemności te rzeczy o których usilnie zapominamy...

Pozdro.

[eka]

noga antylopy

jej dusza
zapomniana dająca szybkość i spryt
w uciekaniu przed samym sobą

Dusza nogi antylopy - dobrze pomyślane, metaforyczne odzwierciedlenie ucieczek przed innymi i sobą samym.
No i koniec, zgrillowana.
Ten pomysł kupuję.
---------
Sorry, reszta za bardzo przegaduje stagnację. Ale to tylko moja opinia, subiektywna.