Kawoszka

[Gruszka]

Na spoczniku pomiędzy piętrami
stanę i odsapnę chwilę.
Pomyślę albo nie.
Rozsypane ziarenka grochu,
które wypadły
niepostrzeżenie z siatki
zbiorę po kolei.

Uśmiechnę się do siebie
albo nie.
Ucichnie szum
i podrepczę
własnym rytmem
na kolejne piętra.
Tam, na samej górze
coś jest -
czuję zapach świeżo parzonej kawy.

[Lucile]

O, jak nostalgicznie i ładnie, Gruszeczko. Już tak jesiennie - i nie chodzi mi tylko o porę roku, bo te:

ziarenka grochu,
które wypadły
niepostrzeżenie z siatki
zbiorę po kolei.

jak paciorki różańca, lub... (prawie słyszę) staccato rozerwanego sznura pereł, które już niekoniecznie chcą zdobić szyję peelki. Ona to rozumie i godzi się ze spokojem, wyrozumiałością

Uśmiechnę się do siebie
albo nie.
Ucichnie szum
i podrepczę
własnym rytmem

i żyje... w zgodzie z czasem.

Tam, na samej górze
coś jest -

bez wątpienia jest...

czuję zapach świeżo parzonej kawy.

Za całość i świetną puentę biję

Elu, serdecznie spod Wawelu
Lucile

[Gruszka]

Lucile, pięknie przeczytałaś. Generalnie zgodnie z zamysłem, co mnie cieszy.
Zwłaszcza, że to właściwie pierwszy mój biały wiersz - z początku 2006 roku.
Tylko kosmetycznie go po latach pogłaskałam. I mam do niego wielki sentyment.
I chyba ma w sobie ciut świeżości początkującej piszącej - do niczego nie aspirowała,
była "zielona" - jak młoda trawka. I nie spodziewała się wtedy, że po latach przeczyta ten wierszyk
Lucile spod Wawelu:)

A Wawelu zazdraszczam Dziękuję Lucile

[alchemik]

Jesteś przepiękną poetką, Gruszko.
Mam pisać dalej?
Czuję w Tobie ten mój pęd do różnorodności w pięknie.
Kawy akurat nie lubię, ale wyobrażam sobie aromat mocnej herbaty Yunnan.

To szczegół.
Aj, te schody teraz.

[Gruszka]

Jerzy - stopień za stopniem (i w sensie wprost i przenośnie) - wiesz, wytrwałość, upór, determinacja! I cel (np. zapach herbaty, którą po wdrapaniu się,
zaparzysz sobie[/list])
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Jakoś tak mi się skojarzyło z Niebem do wynajęcia, ten sam pogodny spokój. Zazdroszczę, szczególnie z mojego punktu miotania się.

Pozdrawiqm.

[Nula.Mychaan]

Ładny obrazek, taki spokojny, wyważony, własnym rytmem do nieba na kawę.

[Gruszka]

z mojego punktu miotania się.

Każdy się miota - między spokojem a niepokojami

[Gruszka]

spokojny, wyważony, własnym rytmem do nieba na kawę.

do nieba, albo do krainy spokojności, radości, pogody