Wiersz niekompletny

[Marcin Sztelak]

To był przepiękny kicz
rozchuśtanych poranków. W domniemanym
rytmie tańca miał się spełniać
w każdym kolejnym

umieraniu. Jednak wchodzenie
w strefę milczeń bolało, więc brałem
środki przeciwegzystencjalne.

Tylko że noce umykały własnymi
drogami, aż po świt.
Złożony z natrętnego braku
światła.

[witka]

Kompletny, polemiczny.
Tekst sprawia wrażenie napisanego ot tak sobie, beż wysiłku, przy pomocy ascetycznych środków /dla mnie/ ale końcowy fragment z odwróconą akomodacją i adaptacją jak to u Marcina nadaje wszystkiemu głębsze znaczenie, rozsiewa stary niepokój.
Człowieka wcale nie szalonego z tym zastanawianiem się nad życiem.
Poczułem się jak bidoka i dobrze.

[eka]

Zaproponowałabym, Marcin, nieco dłuższe wersy dla tego wiersza.

To był przepiękny kicz rozhuśtanych poranków.
W domniemanym rytmie tańca miał
spełniać się w każdym kolejnym

umieraniu. Jednak wchodzenie
w strefę milczeń bolało, więc brałem
środki przeciwegzystencjalne.

Tylko że noce umykały własnymi drogami,
aż po świt. Złożony z natrętnego braku
światła.


Wiersz jak najbardziej kompletny w założeniu. Brak - światła w wymarzonym kiczu świadczy jedynie o powadze.
Bardzo mi się liryk podoba. Świetna metafora: środków przeciwegzystencjalnych oraz umykanie nocy.

[Alek Osiński]

Niekompletne są najlepsze
bo dają miejsce dla wyobraźni.
Można wzorem wieszcza żądać
więcej światła, a przecież
to i tak pobożne życzenie.

[jaguar]

Dobry wiersz, ale... dużo jest podobnie pisanych. Pozdrawiam serdecznie

[Nula.Mychaan]

Mam wrażenie pociętych fraz, Ewa ma racje, że warto by je trochę scalić.
W sumie to dziwne, że wolałabym dłuższe frazy, kiedy sama mam tendencje do ich szatkowania