Kaśka za rzeką 3

[anastazja]

za oknem świat
w coraz chłodniejszych porankach
skurczony z zimna krasnal
postarzał swój wygląd

o jeden kolor

jesień nakłada balejaż na drzewa
ku zazdrości cebuli której obcięto wąsy
Kaśka podpiera plecami płot
cierpiący na artretyzm

przez chwilę błądzi myślami o matce
dawniej układała siano do snu
pamięta zapach kiedy usypiała

łopata przewraca zmęczoną ziemię
na drugi bok





02.09.2012

[emelly]

Niby oklepany temat, jesień jako metafora starości... A jednak tak sugestywnie opisany, że zrobił na mnie wielkie wrażenie Chyba chodzi o zanurzenie w konkrecie, jesień mimo swojej metaforycznej roli jest równie realna jak sama Kaśka.

I o parę świetnych, niebanalnych zwrotów:

skurczony z zimna krasnal
postarzał swój wygląd

o jeden kolor

jesień nakłada balejaż na drzewa
ku zazdrości cebuli której obcięto wąsy

dawniej układała siano do snu
pamięta zapach kiedy usypiała

łopata przewraca zmęczoną ziemię
na drugi bok

Każda z tych metafor jest dynamiczna - uosobiony przedmiot + czasownik. Właściwie jedynym biernym podmiotem w tym wierszu jest Kaśka, która co prawda układała siano do snu, było to jednak dawniej. Teraz tylko opiera się o płot - i oczywiście kopie łopatą, jednak w wierszu to nie ona, a "sama łopata" przewraca ziemię. Przyroda w wierszu jednocześnie współodczuwa z Kaśką i stanowi do niej kontrast dzięki dynamice opisu. Dzięki temu i jesień, i Kaśka stają się namacalne

Pozdrawiam,
Emelly

[iskierka]

Niby oklepany temat i dosłowny ale nie mogę nic więcej powiedzieć, bo wiersz przepiękny

[anastazja]

Niby oklepany temat, jesień jako metafora starości... A jednak tak sugestywnie opisany, że zrobił na mnie wielkie wrażenie

emelly - sprawiłaś mi wielką radość. Powinnaś przeczytać ( w moim tomiku) Kaśka 1, Kaśka 2.

Serdeczności



Iskierko miło, że czytałaś. Dziękuję z serca