To się nie stało

[Sede Vacante]

"To się nie stało"

Tresura.
Hipnoza.
Aparat władzy.
Klęcznik dla
skazanych na dorastanie.

Doskonalenie przygotowania do odpowiedzialności
i poprawnego zachowania.

Idź i żyj.
Nauczyłem cię już wszystkiego.
Teraz jesteś dorosły.

I pamiętaj.
To się nie stało.

[Ewa Włodek]

wiersz - o wychowaniu, lub raczej - wypaczeniach procesu wychowawczego - cokolwiek to znaczy?
Te wersy:

Doskonalenie przygotowania do odpowiedzialności
i poprawnego zachowania.

zwróciły moją uwagę - czy to jest sarkazm Autora? Bo jak patrzę na aktualne trendy w wychowaniu, to akurat nie widzę przygotowania do odpowiedzialności a raczej - przygotowanie do totalnej nieodpowiedzialności, zaś "poprawne zachowanie" już mi się nie kojarzy z przyzwoitym, nie szkodzącym nikomu zachowaniem, lecz z poprawnością polityczną...
No, albo coś nadinterpretuję...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Sede Vacante]

Dokładnie Ewo, to sarkazm. Lubie czasem użyć go w tematach dramatycznych, bo chce pokazać, że "jest tak źle, że już nie ma co płakać, pozostaje się głupio śmiać".

Tutaj, choć wiersz tego raczej nie dopowiada - owa odpowiedzialność jest tak naprawdę pustym, suchym podejściem do życia w stylu "żyj. Jedz, wydalaj, pracuj. Zdechnij, jak już się zestarzejesz". Mniej więcej taką odpowiedzialność przekazał mi "nauczyciel", a przynajmniej próbował.
Poprawne zachowanie to z kolei absolutne nie wyróżnianie się z tłumu. Jak najbardziej cicho, anonimowo, "bo co ludzie powiedzą?". Poprawność, czyli "rób wszystko, żeby nie brali cię na języki, a najlepiej przemykaj cicho bokami, żebym się za ciebie nie wstydził".

Dziś jest zupełnie inaczej, niż chciałby "nauczyciel". I mała ciekawostka, paradoks w sumie.
Ten człowiek to dziś jest bardzo dobry, ciepły ojciec i dziadzio. Sam nie wyjdę z szoku chyba do końca życia, jak się zmienił. Mam z nim rewelacyjny kontakt i nie zamieniłbym tego na nic innego...wręcz go uwielbiam.
Może dlatego, że wreszcie jest.
A poza tym, przeszedł jakąś dziwną metamorfozę. Dusza człowiek.

Tak mnie zebrało na spowiedź.

[marta zoja]

Rzeczywiście tak jest z nauczycielami im bardziej niezrozumiali w osądach dla nas w młodości...tym łaskawszym okiem przyglądają nam się na starość...tak jakby od nas wymagali szansy, której kiedyś nie mieli w sobie dla nas...na pewno szybko nauczyli nas życia...a to boli... nawet po latach...cóż taka kolej rzeczy...uczeń przerasta mistrza...Pozdrawiam z uszanowaniem Zosia

[Sede Vacante]

Dzięki.
Nauczyciel - oczywiście w przenośni. Choć każdy ma swoją interpretację.