w ciszy domu

[Maryla Stelmach]

wstajesz od okna w otartej gazecie
na zdjęciu płacze niekochane dziecko

chodząc po ścieżkach wydeptałeś życie
lubisz na cudzych szukać szczęścia drogach

na stole dzwoni filiżanka z kawą
do portu przybył jakiś statek nocą

sztorm dziś na morzu posmutniały porty
a w ciszy domu świat wygląda ładniej

[Sede Vacante]

Ciekawe, tylko rytmika mi osobiście się nie podoba. Jak dla mnie za długie zdania czynią z wersów wypowiedzi, a nie poezję, ale to tylko moje zdanie.
Niepotrzebne powtórzenia:gazetę/gazecie i drogach/drogach.

[Maryla Stelmach]

Sade, dziekuję, poprawiłam zgodnie z sugestią. pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

dom najczęściej nosimy w sobie - ktoś kiedyś powiedział. Człowiek, który nie umie sobie właściwie zagospodarować życia - nie stworzy domu, a tylko - mieszkanie...
Tak sobie myślalam, Marylo, czytając Cię dzisiaj...

moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[Sede Vacante]

Oooo, rzeczywiście

Teraz moim zdaniem o wiele lepiej.

Nawet "odkryłem" swoja interpretację.

Dla mnie - dorosły człowiek nie mogący pogodzić się z traumatycznym dzieciństwem i wciąż - pod jego wpływem i nie tylko - żyje w nie swojej skórze. Żyje życiem innych, oczekiwaniami innych, udaje kogoś innego "dla spokoju", lecz jego umysł dryfuje gdzieś po morzach, oceanach. Stwarza sobie alternatywną rzeczywistość, z dala od realnej, wyrusza tam siła wyobraźni.
Czasem tylko dopada go jakaś depresja i nie potrafi. Wtedy nie może spać w nocy, bo ten konieczny żywot, ten realny, dobry jest tylko w ciszy.

Sam kiedyś pisałem "W ciszy staję się lepszych człowiekiem", a wierszy o górowaniu w moim życiu nocy nad dniem, to już kilka było. Pisze o tym, bo ten wiersz teraz, gdy sie nad nim "pochyliłem" przypomina mnie mnie samego. może dlatego, że właśnie "pod siebie" go zinterpretowałem.
W mojej interpretacji, to w prostej linii opis mojej osoby.
Dlatego teraz, gdy nie drażni mnie styl, mogłem nad nim pomyśleć i bardzo mi się podoba.

[Hosanna]

Dom jest Twoim ogrodem
mała przestrzenią w której to TY
urządzasz świat

karmisz kota
nie zabijasz
nie krzywdzisz

nie dopuszczasz do wojny
nawet kosztem wygnania wojnolubnych

cisza domu to cisza Twojego serca

ile razy Cię w nim odwiedzam
czuję się miłym gościem
a i mnie świat zdaje się piękniejszy
bo promieniujesz dobrym

wszyscy się go dopiero uczymy

[anastazja]

wstajesz od okna otwierasz gazetę
na zdjęciu płacze niekochane dziecko

chodzisz po ścieżkach wydeptujesz życie
wolisz po cudzych zawsze chodzić drogach

drażni ilość tłusciochów Marylko. Znając Twoje możliwości dzisiaj średnio.

[Maryla Stelmach]

WSzystkich komentującym bardzo dziekuje za uwagi, poprawiłam jak umiałam, może jeszcze coś wymyśle. pozdrawiam serdecznie, ukłony.