los latawca

[marta zoja]

w powiewie przemykam się
w Twojej głowie krainami
zmysłów latawca

przymykam oczy i widzę
nas na górze przeznaczenia
macza pikczu wyobrażeń

siedzimy skamieniali cierpieniem
przez łzy wydzieramy miłość
dla poszukujących prawdy

a on leci już wolny
wyrwał się z uwięzi tajemnicy
zachłyśnięty krajobrazami szczęścia

[JuPit]

Machu Picchu Los łaskawie prowadzi nas ścieżkami, którymi kroczyli królowie i błaźni. A ziemia przyjmie nas wszystkich.

[Sede Vacante]

Jakieś "siłowe" metafory, niezbyt mi się podobają. Dla mnie dość banalne.

krainami
zmysłów latawca

- ?

górze przeznaczenia

- maksymalnie już chyba przestarzałe.

skamieniali cierpieniem

- dziwne, jakieś takie "brzydkie", pseudopodniosłe.

uwięzi tajemnicy
zachłyśnięty krajobrazami szczęścia

- banał.

Ogólnie, moim zdaniem, wiersz przepełniony powtarzanymi schematami, wykorzystywanymi już wiele razy. Banalnie, brakuje świeżości, "odkrywczości".

[Nilmo]

macza pikczu wyobrażeń

tego się nie odmienia, podobnie jak nie pisze się Mounta Everestu, więc - "maczu pikczu wyobrażeń"
Wiersz by mi się podobał ale rozłożyła go ta zwrotka-

siedzimy skamieniali cierpieniem
przez łzy wydzieramy miłość
dla poszukujących prawdy

Straszny patos, jak z kolumbijskiego serialu. Jakiej prawdy, prawdy czego? Skąd to cierpienie, skoro na górze przeznaczenia on i ona są na tym obrazku razem? To na pewno Maczu Pikczu, a nie jakaś Golgota?
Thx.

[marta zoja]

Piękne dzięki za liczne uwagi

[anastazja]

siedzimy skamieniali cierpieniem
przez łzy wydzieramy miłość
dla poszukujących prawdy

Martuś, a może zmień trochę tę strofkę?
Ogólnie podoba mi się, ale Nilmo podpowiada dobrze, osobiście pozbyłabym się jej. Nie zrozum źle Martuś, w końcu Autor wie, o czym pisze, wiersz jest Twój, więc...

Pozdrawiam.