znowu znowu

[iTuiTam]

Ładnie to wszystko płynie, bez pośpiechu.
Puenta świetna, trochę wybita z reszty,
niebanalna.
Pozdrawiam

Dziękuję za czytanie i pochwałę puenty.

[iTuiTam]

Świadomie o wartości niby banałów i zdziwienie nad znowuznowu nieuważnością partnera.
Trzeba przypominać, trudno, jedna strona musi być strażnikiem.
Podoba się, w całości.

do bułek.

Dziękuję za czytanie i piwo do zwykłych bułek, jakie tubylcy nazywają portugalskimi.

[iTuiTam]

dla mnie to opowieść zranionej duszy

ktoś kto cierpi wszystko odbiera tendencyjnie
a choćby wiedział że jest niesprawiedliwy dla świat CZUJE że świat boli
CZUJE że świat że jest brzydki ciemny
wszelkie jego cechy mroczne ułomne brzydkie są wyolbrzymione

w swoim wyolbrzymieniu bolą jeszcze bardziej

błędne koło bólu

jak z niego wyjść

brakuje mi próby rozwiązania wyjścia z tej pułapki

Ciekawa interpretacja, Hosanno, dziękuję..

Z tej pułapki nie da się wyjść, ta pułapka nauzywa się życiem.

[eka]

piwo do zwykłych bułek, jakie tubylcy nazywają portugalskimi.

A dlaczego akurat portugalskimi je zwą? To ciekawe.

[anastazja]

Smakowity kąsek, jak zawsze u Ciebie Elu. Cóż to się nazywa życie. Smutny, tak jak lubię. Pozdrawiam.

[iTuiTam]

Troszkę goryczy i soli. Ale bardziej może zwykłych przemyśleń, nie obcych nikomu. Nie ma w tym przecież dramaturgii ani rezygancji.
...

No właśnie, w tym co pogrubiłam, masz wiele racji.
Jest tzw duże życie i małe egzystencje, które potrzebują zwykłych bułek.

serdecznie
iTuiTam

[Ratana]

Podoba mi się, kontrasty, połączenie jakichś większych, nieuchwytnych konstruktów, z tym co zwykłe i przyziemne. A to wszystko bez przesady, prosto i ładnie

[Fałszerz komunikatów]

Dużo się dzieje w Twym wierszu. Wydarzenia nakładają się na siebie jak fotografie:)
Współczesność i nowoczesne technologie przesłaniają nam przeżywanie życia. Zamiast cieszyć się chwilą uwieczniamy ją i myślimy o tym, jakie zdanie na jej temat będą mieć inni.
Piszesz o niszczejącej Ziemi (zapewne pod wpływem działań ludzkich) co od razu podsuwa myśl o apokalipsie.
Roztargnienie z kolei kojarzy mi się z szybkim życiem. Jemy te swoje bułki na śniadanie i nawet nie doszukujemy się w tym jakiegoś rytuału. Zwykła codzienna czynność, dawniej śniadania się celebrowało, w ogóle spożywanie potraw.
Z kolej nieważność kojarzy mi się z brakiem ideałów i podobnym brzmieniowo słowem - nieważkość, czyli mni mniej ni więcej - bezradność wobec postępującej degrengolady...
Piszesz też o kiczu, o nic nie znaczących serduszkach i utracie znaczenia wyznania miłości.
Nie rozumiem tylko tytułu. Czyżby miał jakiś związek z polaroidem?