Puenta

[Gloinnen]

w blasku dzieciństwa
urok życia
mija beztrosko

"dzieciństwo
mija beztrosko" ---> tak według mnie najlepiej. "Blask", "urok życia" - to już jest domalowywanie wąsów Giocondzie. Niepotrzebne.

Refleksja nad przemijaniem...? Dla mnie temat tak samo dobry, jak każdy inny, każdy coś na pewno ma na sumieniu, jeśli chodzi o podobne nastroje... Problemem nie jest wybór tego, o czym będziemy pisać, tylko sposób, w jaki piszemy. Tutaj jeszcze jest dość zielono, ale najwidoczniej wciąż trwa to oszołomienie rajem i brakuje na razie zrozumienia dla tej samej puenty, dotknięcia jej. Ale przeczucie już się pojawiło, próba zbliżenia do tajemnicy... To też coś warte.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

Gajka pisze:
w blasku dzieciństwa
urok życia
mija beztrosko.

Glo pisze:
"dzieciństwo
mija beztrosko" ---> tak według mnie najlepiej. "Blask", "urok życia" - to już jest domalowywanie wąsów Giocondzie. Niepotrzebne.

Oj nie Glo, choć wiadomo, że nie zawsze dzieciństwo ma blask, nie zawsze życie ma urok, nie zawsze beztroskie.
Tu wiersz mówi o pewnym wyobrażeniu modelowym, potrzebne są te określenia, jak najbardziej. Chyba, że chcesz aby to był inny wiersz, o innym dzieciństwie, ale bym już do tego nie przymuszał. Autorka pisze o właśnie takim modelu. I już.