Hawana - (z cyklu 'Miasta')

[Alek Osiński]

bo... ja w Hawanie też nie byłam.

No to mnie wyprowadziłaś w pole chociaż jak się tak
głębiej zastanowić, to takie obrazy powstałe na pożywce
wyobraźni, faktycznie potrafią być żywsze i bliższe ciału
niż te realne; późniejsza kofrontacja z rzeczywistością
potrafi zawieźć, więc chyba warto pielęgnować w sobie te
wyobrażone miejsca, prywatne Hawany

[ble]

Hm, może tak. A może w ten sposób powstaje nowa, ułudna, nieprawdziwa Ziemia? Zwid, fatamorgana?

[Alek Osiński]

Hm, może tak. A może w ten sposób powstaje nowa, ułudna, nieprawdziwa Ziemia? Zwid, fatamorgana?

Myślę Olu, że w pewnym sensie też, jednak wyobraźnia jest na tyle nieodłączną
nam wartością, że zajmuje się kreacją również niezależnie od woli, chociaż jednocześnie
jest jej postulatem albo nawet niezbędnym odbiciem. Klaruje się jak zwykle w wędrówkach,
może o to chodzi...a może nie

[ble]

Nawiązując do wyobraźni przeczytałam taki kawałek z Blake'a (Jesuralem, 1804, tłum. Czesław Miłosz):

Wyobraźnia jest rzeczywistym i wiecznym Światem, którego ten Roślinny Wszechświat jest jedynie bladym cieniem, i tam to będziemy żyli w Wiecznych czyli w Wyobraźniowych Ciałach, kiedy te Roślinne Śmiertelne Ciała zginą.

[Alek Osiński]

Wyobraźnia jest rzeczywistym i wiecznym Światem, którego ten Roślinny Wszechświat jest jedynie bladym cieniem, i tam to będziemy żyli w Wiecznych czyli w Wyobraźniowych Ciałach, kiedy te Roślinne Śmiertelne Ciała zginą.

To bardzo mądrze brzmi. Muszę to poszukac. Dziękuję.

[ble]

E, to chyba manowce. Uważaj, Al. Trzymaj się konkretu

[Alek Osiński]

Pewnie manowce Olu, ale za to jakie cudne

[Gloinnen]

Poczytałam sobie pod wierszem bardzo ciekawą dyskusję.
Sam utwór jest rzeczywiście interesujący i bardzo obrazowy. Opisy, niezależnie od tego, czy stworzone w wyobraźni, czy też w odniesieniu do rzeczywiście zaobserwowanych miejsc - są bardzo plastyczne, zmysłowe. Przedstawiona w tekście Hawana żyje, oddycha, pachnie, tętni dźwiękami, można poczuć jej gorąco... Bardzo cenię sobie właśnie takie pisanie, które przenosi w w przestrzeni i pozwala niemal na teleportację w opisywane miejsca.
Podoba mi się również delikatna, erotyczna nuta:

morze przy El Malecon
wlewa się za sukienkę

tak chodzą tutejsze kobiety
dźwigając mężczyzn i salsę w biodrach

Z wąskiego ramiączka ulicy
plac jak dekolt karo
gorący

kładziesz tam lewą dłoń

Ostatnia część wiersza to prawdziwy majstersztyk - w pewnym momencie nagrzana kobiecość staje się jednią z miastem. To jest nieodłączna cecha Twojej poezji, wieczne tworzenie powinowactw pomiędzy rzeczywistością miejską a człowiekiem. W Twoich wierszach miasta stają się ludźmi, ludzie miastami, choć w zasadzie chodzi o coś jeszcze innego, niż zwykłe porównywanie. Twoja wyobraźnia pozwala stworzyć mikrokosmos, w którym ludzkie i miejskie są równoprawnymi kategoriami, przy pomocy których definiujesz to, co widzisz...

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Glo, cieszę się, że własnie tak odczytałaś ostatnia część wiersza. Dokładnie o to mi szło

nagrzana kobiecość staje się jednią z miastem

i

Twoja wyobraźnia pozwala stworzyć mikrokosmos, w którym ludzkie i miejskie są równoprawnymi kategoriami

Chciałabym, żeby ten zbiór został właśnie tak odebrany. Dzięki, Glo