nocne raporty

[Maryla Stelmach]

Wewnątrz chaty śni mała zambijka.
W parnej nocy chude stopy wyrastają poza moskitierę.
Samica komara wyczuwa krew.

W gorącą deszczową noc Florencję Ashili Minirę
wiozą nieprzytomne przez wodnistą ścianę.
Bosa matka z trudem nadąża
potykając się o rozpacz.

Nad miejscem modlitwy pod sklepieniem szpitala
dzień Męki Pańskiej na misyjnym szkaplerzu.
Każdego ranka biała pielęgniarka
zapisuje nowe imiona:

Rolando przyjęty w złym stanie.
O północy dostał zapaści.
Niech dusza jego odpoczywa w spokoju.

Christabel na wpół przytomna.
Podałam chininę. Przez tydzień w śpiączce.
Wygięty grzbiet. Sztywne ręce.
Powykręcane dłonie.

U Menthyline nastąpiła poprawa. Otwiera oczy.
Objawy mózgowe. Zjadła owsiankę. Z powodu
malarii okaleczona genetycznie.

Dryfuje niczym statek widmo szukający nadziei.

[Hosanna]

zapiski z zetknięcia się naszego świata i świata
innych

jedni stykają się
polując
zmuszając do pracy pańszczyźnianej
organizując przestępczość zorganizowaną


inni szukają kontaktu w trosce
walce o prawa słabszych


oto osobiste zapiski pielęgniarki
dla której pacjencji
stają się bliscy

my oglądamy filmy

ona
tworzy historię o której ktoś napisz wiersz
zrobi film

piękny wiersz

[Maryla Stelmach]

Hosanno, dziękuję. jak się uleży może jeszcze soś poprawię, dopiszę. pozdrawiam.

[Hosanna]

jestem zawsze za ewolucja wiersza

pierwszy wiersz ma impuls
ale potem
czasem idzie się w całkiem inną stronę
choć taki jaki jest jest już wartościowy

[czochrata]

hm....zastanowiłaś

[Maryla Stelmach]

czochrata, bardzo dziękuję. pozdrawiam.

Dodano -- 03 maja 2013, 3:46 --

Ale sie urobiłam przy tym wierszu.

[Melania]

Poruszający wiersz, ważny temat, podoba mi się sposób, w jaki ujęłaś.

[Sede Vacante]

wyrastają

A nie wystają? Chyba, że to jakaś metafora?

Rolando przyjęty w złym stanie

Jeśli dobrze interpretuję, to ciekawy zabieg. "Ronaldo" to biedny, chory człowiek w "zapomnianym" afrykańskim świecie, który niekoniecznie ma na imię Ronaldo, lecz ono ma sugerować, że mógłby być gwiazdą, bogatym, szczęśliwym człowiekiem, gdyby los mu sprzyjał. Że tam też są ludzie, którzy mogliby być wielcy, gdyby mieli szanse.
Że wszyscy jesteśmy "królami", tylko nie każdemu było dane zasiąść na tronie danym od losu - ?


Bardzo ciekawy wiersz, świetnie napisany (tragizm "wyciągnięty" pod zenit).
Z pozoru brak puenty kończącej - jakiejś zaskakującej. Ale to kolejny dobry zabieg. Tu nie ma puenty, tu się nic nie zmienia ( w tym świecie). Na początku jest tragicznie, potem jest tragicznie i na samym końcu jest tragicznie.
Cały czas, niezmiennie. To sama w sobie puenta - między wierszami.

Naprawdę, wart przeczytania.
Kilka rewelacyjnych fragmentów, reszta bardzo dobra, cały czas na bezdechu.
Świetny!

[Ewa Włodek]

poczytałam z uwagą, Marylo, tym bardziej, że miałam Kuzynkę - zakonnicę i pielegniarkę dyplomowaną, która wiele lat spędziła w Afryce równikowej, pracując właśnie jako pielęgniarka w maleńkim misyjnym szpitaliku. Opowiadała róznosci o tej Swojej pracy, i barwnie opowiadała...Przypomniałas mi te Jej opowieści...

pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Maryla Stelmach]

Melanio, Sade, Ewo, bardzo dziękuję za komentarze. to trudny temat, łatwo go przegadać, dlatego bez wyrazistej puenty. bo wswzystko co można powiedzieć stałoby sie banalne. dlatego tak zakończyłam ten wiersz, jakby nigdy sie nie kończył. zostawiając w czytających chaos, z którego może sie wyłonić własna, dopowiedziana historia. pozdrawiam serdecznie.

Dodano -- 03 maja 2013, 20:37 --

Sade, masz rację co do Rolanda. pozdrawiam.