boję się stąpać

[figa]

żywa tkanka pod stopami zdawała się oddychać
ziemia pulchna i miękka zakrzepła w grudki
opowiedziała o domu na skraju lasu wyrósł
specjalnie dla mnie wyschnięta glina chroniła skórę
przed mrozami trawy śpiewały o zeszłorocznym
spotkaniu ciem towarzyszy światło i cień

chcąc nie chcąc okazałeś się ćmą
naiwną zapatrzoną w płomień
zbyt wiele ogników tańczyło
przed twoimi oczami
starałam się ugasić nawet żar w piecu
dopala się kiedy podchodzi zmrok
mocno obejmuję kolana w ciemnościach
słyszę ćmirczenie ćmy w moich włosach
pieczołowicie wikłane gniazda moszczą lęk

odczynianie następuje w oczekiwaniu
na ponowne ognie przyjdzie poczekać
może do wiosny wypuszczą nowe korzenie
w strukturze skały żłobione epigrafy
pisać będziesz spotkanie
tuż za uchylonymi drzwiami
przyczajone pożegnanie podaje dłonie

[Boogie]

Nie bój się tego, tego wszystkiego. Perfect wiersz, serdeczności

[Beata]

Ja systematycznie - zacznę najpierw od strofy pierwszej i zapytam Autorkę czemu służy spiętrzenie 3. kolejnych przerzutni?

żywa tkanka pod stopami zdawała się oddychać
ziemia pulchna i miękka zakrzepła w grudki
opowiedziała o domu na skraju lasu wyrósł
specjalnie dla mnie wyschnięta glina chroniła skórę
przed mrozami trawy śpiewały o zeszłorocznym
spotkaniu ciem towarzyszy światło i cień

Przerzutnia to wymagający środek poetycki i stosować ją trzeba w uzasadnionych przypadkach. Nie widzę żadnego uzasadnienia w przypadku ostatniej. Nie wiem, czy tylko mnie, czy też innym - nie łączy się logicznie i gramatycznie z fragmentem "towarzyszy światło i cień".
O następnych spostrzeżeniach w kolejnym poście. Teraz nie mam czasu

[Gloinnen]

pulchna i miękka zakrzepła w grudki

Jeżeli "zakrzepła w grudki" to mi "miękka" jakoś tu nie pasuje, zostawiłabym tylko "pulchna".

przed mrozami trawy śpiewały o zeszłorocznym
spotkaniu ciem towarzyszy światło i cień

W tym miejscu jednak gra przerzutnią jest już za bardzo udziwniona. Próbujesz połączyć dwie frazy za pomocą "spotkaniu", ale moim zdaniem rozbieżności składniowe zastosowanych konstrukcji powodują zbyt ostry zgrzyt. Aby dane słowo było dobrą osią przerzutni, powinno w obu frazach występować w tej samej formie gramatycznej, tutaj masz:

"śpiewały o spotkaniu" - spotkaniu w miejscowniku
"spotkaniu ciem" - spotkaniu w celowniku.

Dla mnie - źle brzmi.

chcąc nie chcąc okazałeś się ćmą
naiwną zapatrzoną w płomień

Wyrzuciłabym słowo "naiwną", wydaje mi się, że sama metafora ćmy zapatrzonej w płomień wystarczająco dobitnie wskazuje na tę naiwność.

ćmirczenie

Czy to jest neologizm? Jakoś mi nie przypadł do gustu.

odczynianie następuje w oczekiwaniu
na ponowne ognie przyjdzie poczekać
może do wiosny wypuszczą nowe korzenie
w strukturze skały żłobione epigrafy
pisać będziesz spotkanie
tuż za uchylonymi drzwiami
przyczajone pożegnanie podaje dłonie

W ostatniej strofie - za dużo rzeczowników odczasownikowych zakończonych na "-anie".
"oczekiwaniu" - "poczekać" -

Ostro bym ją skróciła:

"na ponowne ognie przyjdzie poczekać
może do wiosny wypuszczą nowe korzenie
w strukturze skały żłobione epigrafy
pisać będziesz tuż za uchylonymi drzwiami
pożegnanie podaje dłonie"

Może tak?

Pozdrawiam,


Glo.

[figa]

dziękuję za spostrzeżenia - przemyślę wszystko