Boży robak

[Napoleon North]

Za oknem świta
a ja nieobecny gdzieś w chmurach
jak dzięcioł szukam robaka
lecz prawda kłamie
a serce rozbite na dwoje
i bez wytchnienia łamię język
na obcej rodzinnej ziemi
bezwstydny uśmiech zbiera swe żniwo
plugawe

brak kawy w małym imbryku
roznieca powstanie latorośli
cień napotkany ucieka

chamstwo to herbata
z przed piętnastu wiosen
podana na do widzenia

smutny jest człowiek
uparty jak osioł w kamaszach
myśli że siłą świat wchłonie


a mały robak
Pan Cogito ?
to prawda
On umarł na Krzyżu

[Alek Osiński]

Za oknem świta
a ja nieobecny gdzieś w chmurach
jak dzięcioł szukam robaka

a mały robak
Pan Cogito ?
to prawda
On umarł na Krzyżu

początek i koniec najbardziej jak dla mnie,
w dodatku dosyć wyraźnie się wiążą,
czuje się tutaj intelektualne wyzwanie...

środek trochę luźniej związany jakby od innego wiersza
myślę, że może zaciemniać,
ale to oczywiście tylko być może dla mnie...

[Napoleon North]

Dziękuje i przepraszam

[Gloinnen]

Widzę, że wróciłeś po przerwie. I widzę, że z utworami lepszymi, niż kiedyś.

W tym wierszu widzę całkiem ciekawe obrazowanie.

i bez wytchnienia łamię język
na obcej rodzinnej ziemi

To mi się podoba, zwłaszcza ta "obca rodzinna ziemia". Potraktowałabym jako oksymoron, w każdym razie celnie grasz paradoksem, aby pokazać poczucie zagubienia, wyalienowanie. Najbliższe otoczenie nieraz wydaje się nam wrogie, obce. Ludzie nas nie rozumieją, rzeczywistość okazuje się nie do zniesienia. To skutkuje poczuciem uwięzienia. W mikro- i makroskali. Bo tą obcą rodzinną ziemią może być w ogóle świat, a może być jego mały wycinek, to, co na wyciągnięcie ręki i na co jesteśmy de facto skazani, przez sam fakt, że żyjemy. Ładnie uzupełnia tę myśl tytuł "Boży robak".

bezwstydny uśmiech zbiera swe żniwo
plugawe

Ten fragment dla odmiany wydał mi się zbyt mocno nasycony patosem, przeładowany. Efekt odwrotny do zamierzonego, bo nadmiar wzniosłości raczej śmieszy i zabija prawdziwy dramatyzm przekazu.

brak kawy w małym imbryku
roznieca powstanie latorośli

Trochę zbyt hermetyczne.

cień napotkany ucieka

Cień - przeszłość? Złudzenia? Niespełnione nadzieje? Ludzie, których już nie ma, którzy odchodzą?
Rozwinęłabym tę myśl.

chamstwo to herbata
z przed piętnastu wiosen
podana na do widzenia

"z przed" ---> sprzed

Chamstwo jak herbata podane na do widzenia? Może wspominasz jakieś dramatyczne rozstanie (uzupełniałoby myśl o uciekającym cieniu), w emocjach, z wzajemnymi pretensjami, upokorzeniem...
Teraz peel do tego wraca, chwilowo przygnębiony, przeżywający spleen, z perspektywy psychicznego "dołka".

smutny jest człowiek
uparty jak osioł w kamaszach
myśli że siłą świat wchłonie

To jest bardzo mądra i ciekawa refleksja.
Pokazuje ludzką bezradność wobec przeznaczenia, przypadków, wobec wszystkich kolei losu, na które nie ma żadnego wpływu.
Chciałby wszystko kontrolować, układać wedle swojej woli, rozumieć, mieć władzę nad sobą, nad realiami, nad innymi ludźmi. I taki jest w tym żałosny... Znów warto odnieść się do tytułowego "Bożego robaka".

a mały robak
Pan Cogito ?
to prawda
On umarł na Krzyżu

Do zastanowienia.


Ciekawy wiersz i na pewno inspiruje.
Można się zamyślić.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Dobry wiersz zwlaszcza pierwsza strofka. Podoba mi sie do rozmyslania.
Pozdrawiam