Ogród Katarzyny

[tea]

W ogrodzie Katarzyny zamieszkały ptaki
którym znudził się las
szczególnie taki jeden -
chudy nastroszony
długim dziobem wybiera
różowe wstążki dżdżownic
z jej snów
przylatuje na kawę kawka
i sroka kradnie
kolorowe kamyki
Czasami nastroszony ptak
chce wrócić do lasu
- w deszczowe dni
ogród dziwnie gaśnie
i słychać samochody
Kawka woli zostać w domu
a sroka nie jest zainteresowana
obrączką
Niebo podlewa ogród
Czas jak ślimak uparcie
pełznie po ostrzu cienia

[anastazja]

Czas jak ślimak uparcie
pełznie po ostrzu cienia

ładne to! - z resztą cały wiersz brzmi wiosennie. Na mojej działce mam dwie rodziny szpaków. Świetny widok, kiedy obserwuję jak wnoszą pokarm dla małych i wybierają odchody z budki. Mądre ptaki.

Pozdrawiam tea

[Gloinnen]

Opis może być doskonałą metaforą ludzkiego życia. Życie jako ogród to znany leitmotiv kulturowy, a nawet - jak to zaznacza w swojej monografii "Ukryte ogrody, nieobecne przestrzenie" M. Gołąb (literaturoznawca) - model konceptualizacji świata.

Pomyślałam, że kolejne ptaki mogą oznaczać napotkanych w życiu ludzi, z którymi peelka wchodzi w rozmaite relacje - dobre, lub złe. Owe ptasie wizyty wnoszą wiele w ten ogród, napełniają go witalnością, odgłosami, nie pozwalają na nudę i smutek.
Potrzebujemy przecież innych do tego, aby w ogóle nasza egzystencja miała sens, choć nie zawsze te relacje są dobre. Sroki-złodziejki mogą przecież okradać nas z wielu rzeczy: z pokładów dobra, z optymizmu, z marzeń i złudzeń. Peelka jednak przygląda się temu spektaklowi (a dzięki temu - także i własnemu życiu) z dystansem, choć nie beznamiętnie. W zakończeniu przyznaje się do chwil osamotnienia, którym towarzyszy smutek (metafora deszczu). W takich właśnie chwilach, niezakłóconych szczebiotem i rejwachem, rodzi się egzystencjalna refleksja:

Czas jak ślimak uparcie
pełznie po ostrzu cienia

Powtórzę za anastazją - perełka!

Pozdrawiam,


Glo.

[EwaMagda]

Teo

[coobus]

długim dziobem wybiera
różowe wstążki dżdżownic
z jej snów

po ten fragment zajrzałem, po podobne słowa. I teraz

[Dorota Karin]

,,przylatuje na kawę kawka
i sroka kradnie
kolorowe kamyki" - ten fragment jest dla mnie nieczytelny, rozumiem że to ten z długim dziobem przylatuje na kawę i kradnie kawkom i srokom kolorowe kamyki? No bo jeśli to kawka i sroka...to kradną.
Metafory i całość bardzo mi się podobają, wprowadziłabym może podział na strofy.

[lczerwosz]

W ogrodzie Katarzyny zamieszkały ptaki
którym znudził się las

A czy ptaki mogą się pogniewać z lasem. Nastroszony na las.