architektura wnętrz. rozjazdy

[Meltemi]

architektura wnętrz. rozjazdy


rośnie we mnie struś
gdy rysujesz konturówką wspólną sofę
z second handu. strzelam ciszą na bociany
chciałabym utonąć pod skrzydłem butonierki
czy kiedyś wysuszę meandry?

* * *

długi jęzor molo. bawimy się w teatr

chwytasz czas by wyssać kciuk
do syta. brzęczą słowa - samosiejki:
że jak święty zlewasz dni krochmalem
jeśli obietnica - nigdy na dwa palce
świtaniem pocałunek pachniał
chińskim czosnkiem i my
to nie plotka - raptem w cudzysłowie

trele-morele
mają długie piórka
Pinokio

[haiker]

Fajny tytuł, ale niepotrzebnie powtórzony w pierwszej.

W pierwszej rozjazd płci - czy to para jednopłciowa? Jakieś uciekanie od realiów, może zobowiązań. Mocno poszatkowane.
I na tym skończył się wiersz.

Potem ochłapy, z których trudno wystrugać coś całościowego. Wpisy na osobnych kartkach, urywki, szkic.

W ostatnim trójwersie powrót do formy (w podwójnym znaczeniu) tej z pierwszej, z nazbyt zaznaczonym pretensjonalizmem.

[Alek Osiński]

chwytasz czas by wyssać kciuk
do syta. brzęczą słowa - samosiejki:
że jak święty zlewasz dni krochmalem
jeśli obietnica - nigdy na dwa palce
świtaniem pocałunek pachniał
chińskim czosnkiem i my
to nie plotka - raptem w cudzysłowie

jak dla mnie najlepszy fragment - bardzo oryginalna metaforyka
a w dodatku zazębia się wszystko i jest klimat (chociaż może raczej "pocałunek pachnie")

nie wszystko mi się jednak w wierszu wiąże,

Koda - bardzo hasłowa i trochę jakby jednak zabrakło pomysłu...