pet

[Arti]

Tekst czasowo usunięty za wiedzą administracji.

[Alek Osiński]

Dobre

Dylemat jednej zapałki

Pozdrawiam

[Arti]

zmieniłem tytuł;) dzięki

[czochrata]

zapały wykluczają myślenie,a Ty dokonujesz wyboru...pet czy Babilon...ale lubię Cię czytać po prostu

[Gloinnen]

Podobają mi się obie wersje.

Chociaż pierwsza chyba sprawniej napisana - dwie czterowersowe strofy plus pointa, no i tytuł lepszy.

Według mnie to dobry, poruszający wiersz. Odczytuję go na kilka sposobów, nie wiem, czy prawidłowo, ale coś spróbuję napisać.

przypomniałeś mi się chłopczyku

Wydaje mi się, że peel zwraca się sam do siebie, jakby do swojego alter ego. Jest to reminiscencja, powrót do przeszłości, do okresu własnej młodości. Odnoszę wrażenie, że osoba przemawiająca w wierszu jest już kimś dojrzałym, kto ocenia samego siebie sprzed lat z bezlitosnym, chłodnym dystansem, rozsądnie, może nawet z domieszką drwiny?

Ta autoironia i surowy osąd widoczne są w wersie:

żałośnie słaby

Ale na czym ta słabość polega? Wydaje mi się, że opisujesz tutaj doznanie "utraconego raju młodości", tęsknotę za czasem określanym przez romantyków jako czas "burzy i naporu". Kiedyś peel bardzo chciał wziąć się za bary ze światem, kipiał buntem, miał wielkie, szczytne cele, dążenia.

szedłeś spalić Babilon
z zapałkami w kieszeni
i petem podniesionym z ulicy

Kiedyś wszystko wydawało się możliwe, realne. W przeszłości peel posiadał mnóstwo zamierzeń, idei do zrealizowania, pałał żądzą czynu. Przede wszystkim był bardzo zbuntowany, bardziej chciał niszczyć, niż coś budować, jego postawa opierała się na negacji, ale jednak pragnienie destrukcji również jest formą wyrażenia protestu i własnej wewnętrznej niezgody na status quo. Tak czy inaczej - w peelu drzemała rozpaczliwa chęć aktywnego działania.

byłeś sam
masturbując się ambicjami
żałośnie słaby
wiatr gasił twoje zapały

Druga strofa opisuje powolną klęskę, upadek peela. Miał on, jak już wspomniałam, wielkie aspiracje, które jedna po drugiej obracały się w niwecz. Dlaczego? Z kilku powodów. Po pierwsze - jak sądzę - niezrozumienie przez świat. Po drugie - wyobcowanie. Po trzecie - konfrontacja z nieprzychylną, wrogą rzeczywistością ("wiatr gaszący zapały), która złamaław peelu wolę podjęcia jakichkolwiek wysiłków i wyzwań. Przy okazji zwróciłam uwagę na (zamierzoną chyba) grę słowną: zapałki/zapały - całkiem ciekawie to zrobione.

Rozpoczęte akcje nie doprowadziły niestety do ucieleśnienia żadnych przedsięwzięć, peel poniósł porażkę, okazał się nie dość silny. "Masturbacja" - raczej ma wydźwięk pejoratywny, to trochę tak, jakbyś chciał pokazać peela w krzywym zwierciadle. Ta metafora może symbolizować zmarnowany potencjał (intelektualny, emocjonalny). Może także - opisujesz w ten sposób pewnego rodzaju niedojrzałość, nieumiejętność włączenia się w nurt prawdziwego życia. Poprzestając na samozaspokojeniu się peel przegrywa, gdyż skoncentrowany jest tylko i wyłącznie na sobie. Więc jednak - jak to często bywa w Twoich wierszach - zamyka się zaklęte (przeklęte) kółko: słabość, alienacja, inercja, bezradność.

pet czy Babilon

W końcu podejmujesz także problem dokonania pewnych życiowych wyborów. Sugerujesz, że w pewnym momencie człowiek musi się zdecydować, którą drogą idzie: czy poświęca się ideom, marzeniom, zmienianiu świata, czy też zwycięża w nim egoista, wygodniś, leń, który przede wszystkim dba o własną przyjemność, o zaspokojenie swoich przyziemnych potrzeb. (pet) Co go w jakimś sensie również upokarza, skoro ten pet (niedopałek) podniesiony z ziemi.

Dużo goryczy, dużo samokrytycyzmu (być może), także rozczarowania samym sobą (niewątpliwie), ale jednak... może nie jest jeszcze za późno? W wierszu wprawdzie zbyt wiele nadziei nie dostrzegam, chociaż pointę stworzyłeś na tyle otwartą, że pytanie może (choć nie musi) pozostawać wciąż aktualne.

Glo.