Pojedynek

[Gloinnen]

Marsjasz z całą pewnością nie miał
dobrze w głowie. Wypełniało go
niespokojne fermentowanie winnego
soku, sprzeczne z zasadami logiki.

Dźwięki fujarki rozkładały się
w nocnym powietrzu, obrzydzały
ludzkim zapachem, dlatego
musiał przegrać.

Dionizyjski bełkot zawsze będzie
na straconej pozycji. Dysharmonię
trudno zrozumieć, choć codziennie
pociągamy z niej, jak z piersiówki.

Nabrzmiałej od wiecznego
zdziwienia.

Ale już wiemy, że aby ocalić
skórę, należy wysprzątać las
z fałszywych nut, zakopać aulos
pod skarlałą sosną.

Apollo boi się ciemności. Dlatego
jego pieśń zagłusza sumienie,
wdziera się ostrym słonecznym światłem
w gęsty starodrzew.

Jakby na przekór, w każdym naszym śnie
krwawią połamane piszczałki i palce Marsjasza.



____________________
Glo.

[nie]

Bóg nie żyje - F. Nietzsche, 1882

Nietzsche nie żyje - Bóg, 1900

[lczerwosz]

Marsjasz z całą pewnością nie miał
dobrze w głowie. Wypełniało go
niespokojne fermentowanie winnego
soku, sprzeczne z zasadami logiki.

Dźwięki fujarki rozkładały się
w nocnym powietrzu, obrzydzały
ludzkim zapachem, dlatego
musiał przegrać.

No nie wiem. Politycy zawsze wymyślą wyjaśnienie, nawet najbardziej kłamliwe. A jak nie wystarczy, to podburzą lud, żeby świadczył i ciskał kamienie. POtem, już nie wiadomo, czy anarchiści wmieszali się w pochód, zostali opłaceni. PISk od uderzeń tępymi pałami rozlega się w telewizorach.

piersiówki.

Nabrzmiałej od wiecznego
zdziwienia.

No wiele by mogła świadczyć, nie tyle butelka, co jej zawartość. Jak woda święcona albo jej odwrotność.

należy wysprzątać las
z fałszywych nut

Tylko wśród głuchych trudno obiektywnie zdecydować, kto fałszuje. Wiadomo, kto wygrywa konkursy. Zwycięzca bierze wszystko i na długo kraj opanowuje euforia na jedną cześć a na drugą przeciw.
Czy opozycja ma jakąś szansę. Teraz. Kiedyś. Ile trzeba samobójców.

[coobus]

Bóg nie żyje - F. Nietzsche, 1882

Nietzsche nie żyje - Bóg, 1900

to teraz tak zupełnie abstrahując od wiersza: bibliotekarka:-czego szukasz na półce, chłopcze? - Nietzschego. - Ale jak będziesz czegoś szukał, to powiedz. Pomogę.

A wiersz? Pociągnąłem jak z piersiówki Z uznaniem, Glo.

[witek kiejrys]

Nieźle zakamuflowany festiwal polityczny(?)
Podoba mi się to.
Glo

Pozdrawiam, witek

[Gloinnen]

Co Wy z tą polityką?

[anastazja]

Ale już wiemy, że aby ocalić
skórę, należy wysprzątać las
z fałszywych nut, zakopać aulos
pod skarlałą sosną.

Zemsta Apolla była okrutna. Skóra ściągnięta z Marsjasza, została zakopana pod skarlałą sosną - brr!
Jeśli o tym piszesz? Ładnie Glo. Pozdrawiam

[lczerwosz]

Politycy zawsze wymyślą wyjaśnienie, nawet najbardziej kłamliwe.

Nieźle zakamuflowany festiwal polityczny(?)

Co Wy z tą polityką?

No widzisz. Żyjemy w takich czasach. Ale walki bogów w Grecji daleko wybiegały poza życie spokojnego pasterza, poza granice tego małego kraju. Nie specjalnie liczyli się z ludem, raczej zabawa.

[januszek]

starannie pokazana historia Jezusa z Nazaretu:

Marsjasz z całą pewnością nie miał
dobrze w głowie. Wypełniało go
niespokojne fermentowanie winnego
soku, sprzeczne z zasadami logiki.

cud w Kanie !

Dźwięki fujarki rozkładały się
w nocnym powietrzu, obrzydzały
ludzkim zapachem, dlatego
musiał przegrać.

jak cała Jego misja. w ocenie Sanhedrynu ->

Dionizyjski bełkot zawsze będzie
na straconej pozycji. Dysharmonię
trudno zrozumieć, choć codziennie
pociągamy z niej, jak z piersiówki.

Nabrzmiałej od wiecznego
zdziwienia.

-. Adam tłumaczy się jako zdumienie [w odróżnieniu od zwierząt, które sie nie zdumiewały]czyli także i zdziwienie
Jezus = II Adam
i dalej podobnie [ Apollo symbolizuje tych co wystąpili w imieniu Jahwe {Sanhedryn}]

Przenikliwość Greków [myśli greckiej] jest fascynująca

[nie]

E tam polityka.

Mit o Marsjaszu czyli Mesjaszu z Marsa do którego nawiązał też Herbert.

Marsjasz, czyli dionizyjskość i zuchwałość, przećpana ziemskim winem sterta chodzącego mięsa, artysta z aspiracjami dorównania doskonałości, harmonii, ideału sztuki, jaki reprezentuje Apollo. Z góry skazany na porażkę, jak każdy twórca, który celuje w ideał lub chce go przeskoczyć. Jedyną receptą na uniknięcie porażki jest więc zakopanie aulosa, zaprzestanie tworzenia dysharmonii. Ale przecież dziennie się nią zachwycamy, właśnie tą naszą, niedoskonałą bo ludzką, sztuką. Jak z piersiówki nabrzmiałej od wiecznego zdziwienia.

Z jednej strony naiwna pogoń za nieosiągalną abstrakcją, z drugiej świadomość nieodłącznej, podstawowej cechy człowieczeństwa - niedoskonałości. Pierwsze pozwala tworzyć, intensyfikuje popęd twórczy. Drugie sprawia, że nie popadamy przy tym w skrajności, nie mijamy się z prawdą o naszej egzystencji, pozostajemy ludźmi.