ONA

[Qń Który Pisze]

Czym mogę nie być, żeby stać się nikim?
Pośrodku ciągu teorii wszystkiego
wyznaczyć wektor nieprzewidzenia
z góry wiadomej nieuchronności
lub zebrać kontekst codziennych grymasów
przed lustrem weneckim własnej przenikliwości.
Tym bardziej gdy nie ma jej wtedy,
kiedy być powinna.
Co wcale nie jest konieczne.
Ale ONA zjawia się niespodzianie.
jakby była pod skórą.
Pomiędzy peHa ujemnych logarytmów.
Skromnie odziana nieuchronność
w łachmanach nieboskiego korelatu.
Myślę że ONA mnie widzi
zupełnie inaczej.
Gdy siedzę podchodzi bliżej,
jakby zwabiona cytryną z herbaty.
I znika nagle gdy pisze wiersze.
Bo niby skąd może znać się na poezji?


https://youtu.be/bSeMlmSvSRM

[karolek]

.

[Qń Który Pisze]

Dziękuję Karolku za czytelniczą przenikliwość, ale czyż można się zakochać we własnej śmierci? Chyba tylko śmiertelnie

Pozdrawiam serdecznie

[karolek]

.

[em_]

A mnie się to bardzo skojarzyło z weną,
choć puenta jakby temu przeczy, ale lubię takie sprzeczności.
Pozdrawiam

[eka]

Pomiędzy peHa ujemnych logarytmów.
Skromnie odziana nieuchronność
w łachmanach nieboskiego korelatu.

Bardzo ciekawa definicja ONEJ.


Ale z tym czasownikiem w 3. os. l. poj. mam problem:

I znika nagle, gdy pisze wiersze.
Bo niby skąd może znać się na poezji?

To bardzo inspirująca myśl - śmierć pisząca wiersze i znikająca w nich. Super konstrukt, ale zastanawiam się, czy nie zabrakło ogonka, jednym słowem czy aby podmiot tu nie pisze wierszy, aby się śmierci wymknąć. Bo przecież tym sposobem non omnis moriar ...

Ciekawy przekaz, dobry wiersz, lubię jak uciekasz z krotochwili
Przyznaję, że też odczytałam jak Karol, dopiero komentarz mnie oświecił.
Ale cóż, miłość i śmierć to zazębiające się zbiory.

[Qń Który Pisze]

Karolku, nie popadaj w samounicestwienie z sektora wierszy białych, bo jesteś mile widzianym czytelnikiem z bardzo dużym potencjałem twórczym i Twoje zdanie jest dla mnie cenne, a że chybiłeś nieco, to pikuś, bo sam chybiam wielokrotnie
Może wcale nie byłeś daleko... może to chodzi o śmierć miłości? Kto to wie? Ale nie mogę więcej puścić pary

em_ dziękuję za odwiedziny

Eko, rozślimaczona krotochwila, to moja specjalność, ale to śliski kapelusz większej całości, która pasie się słowem, jak konie owsem i często w zasłonnie dymnej "rozryczenia", ukrywa tajemnicze ingrediencje osobowości Co oczywiście nie ma nic wspólnego z ojcem... Ryczanem
Dziękuję, "żeś" wpadła na chwiczelkę

[coobus]

Już nie muszę zgadywać, kim jest ONA. Miałem chęć się uważnie wczytać, ale komentarze ułatwiły mi poznanie prawdy. Ciekawe ujęcie tematu i poprowadzenie go przez strofy. Troszkę mi zgrzyta pojawiający sie przypadkowy rym nieuchronności/przenikliwości, ale nie czepiam się - prawo autora.
Zamiast owsa, Qniu , za dobry wiersz.

[Mirek]

ale czyż można się zakochać we własnej śmierci?

a czemu nie ... dyć ona zawsze się pałęta w tle, tak samo jak jej siostra wena o której zresztą pomyślałem nim przeczytał coś rzekł powyżej