ziarenko

[figa]

raz rzucone słowa nie chcą wracać
do ust
nabieram wody

liczę skutki jak najlepiej potrafię
czasami przewidzieć uruchomienie
zaczyna się od jednego

schowałam pod kamień
zapomniane wylęgło się nagle
zechciałam
twoje słowo płonie
zamienione w popiół niewiele waży

słyszałam wodę która gładzi kamień
uderza boleśnie
nie rani

[Gloinnen]

Bardzo ładny wiersz! O ile najczęściej rażą mnie powtórzenia - o tyle tutaj "woda" w pierwszej i finalnej strofie tworzą ładną klamerkę. Woda - tym razem jako symbol milczenia. Pomyślałam sobie - milczenie może jednocześnie ranić i nie ranić. Nieraz ma mocniejszy wydźwięk, niż setki wypowiedzianych słów, które jak kamienie... Choć kamienie też można różnie spożytkować. Można nimi kogoś zabić, ale można z nich wybudować dom. I bądź tu człowieku mądry...
Dlatego trzeba uważać na słowa. Posługiwać się nimi z rozwagą. A najlepiej - milczeć wtedy, gdy trzeba, pozwolić, aby woda - milczenie - wygładziła rzeczywistość, wymyła z niej wszystko, co powinna.

Taka mi się narzuciła pośpieszna interpretacja wiersza. Może mylna - ale w końcu...

Pozdrawiam


Glo.

[figa]

Glo - lubię Twoje interpretacje - a Rani na ziarenku nie wyspana:) buź

[Gloinnen]

O niewyspaniu to mi nie mów... )

[figa]

la poczemu?

[ble]

Jakby mi trochę mało tego wiersza. Czuję, że można by go jeszcze pociągnąć. A tego nie rozumiem

liczę skutki jak najlepiej potrafię
czasami przewidzieć uruchomienie
zaczyna się od jednego

'uruchomienie' powinno być w wersie niżej, a to, co wyboldowałam po prostu jest niezgrabne.

[Gloinnen]

Jednak "uruchomienie" zostawiłabym na swoim miejscu, inaczej przerzutnia idzie się paść.

Figo w zębach, zachciało mi się forko prowadzić... to mam za swoje

[ble]

Glo, dla mnie to mechaniczne granie na wersach.

[figa]

Nie wiem co mam odpowiedzieć - chyba jestem mechanikiem lirycznym:)

[NathirPasza]

liczę skutki jak najlepiej potrafię
czasami przewidzieć uruchomienie
zaczyna się od jednego

Ja tu widzę nielogiczny zlepek wersów. Nie łączą mi się w całość. Albo zbytnio okroiłaś tekst pozostawiając za duże niedopowiedzenie, albo sens jest poza moim zasięgiem

schowałam pod kamień
zapomniane wylęgło się nagle
zechciałam
twoje słowo płonie
zamienione w popiół niewiele waży

[/quote]
Co zechciałaś? Jak to słowo ma się do reszty w strofie? Robi tu za przecinek, czy jak? Pierwsze dwa wersy i ostatnie dwa to odrębne myśli, więc chyba rzeczywiście "zechciałam" (jak wielkodusznie )robi za przecinek.

Wiersz jest niedopracowany. Nie ma zbyt wielkiej głębi, jest po prostu zawiły, bo myśl się rwie. Autorka najwyraźniej chcąc pozostawić "jaknajszerszepoleinterpretacji" czytelnikowi zrobiła to kosztem logiki. I wyszło kiepsko.

Pozdrawiam
NP