Wymiary

[Marcin Sztelak]

Gdzieś na pewno jesteśmy
szczęśliwi.
Tutaj wbijamy wzrok w wypłowiałe
ściany, uparcie licząc puste miejsca.

Po przeterminowanych kalendarzach.
Wciąż mamy tylko słowa – te niepotrzebne
i bez znaczenia.

Bo najważniejsze już nie przejdą przez gardła,
zaciśnięte w węzły ze wspomnień,
łez, niewybaczeń.

Więc godzimy się na ból prawd i kłamstw.
Z determinacją polerując lustra
aż do zaniku odbić.

Kiedyś naszych.

[eka]

N-wymiarowe rzeczywistości, a w jakiejś jest czas szczęścia dla peela i bohaterki wiersza.
Bardzo trafna metafora znikania w trzech ostatnich wersach.

[Michał76]

Bohaterowie zdają się być zamknięci w niesprzyjających ich wspólnemu szczęściu, warunkach - które niejeden raz były przyczyną do zadawania sobie bólu gdyż nie pozwalają na wydobycie z siebie tego, co najlepsze a wręcz przeciwnie. Zastanawiający wiersz.

[Bożena]

wiara, że życie toczy się w różnych wymiarach i różnej rzeczywistości - w jednym wymiarze możemy być nieszczęśliwi w innym na odwrót- takie myślenie może pozwala łatwiej znosić porażki lecz jednak jest mało prawdopodobne wg mnie- podoba mi się wiersz- zastanawiam się czy nie lepiej byłoby bez wyrazów- wciąż tylko te bo więc- spójrz

Gdzieś na pewno jesteśmy
szczęśliwi.
Tutaj wbijamy wzrok w wypłowiałe
ściany, uparcie licząc puste miejsca.

Po przeterminowanych kalendarzach.
mamy słowa – niepotrzebne
i bez znaczenia.

Najważniejsze już nie przejdą przez gardła,
zaciśnięte w węzły ze wspomnień,
łez, niewybaczeń.

Godzimy się na ból prawd i kłamstw.
Z determinacją polerując lustra
aż do zaniku odbić.

Kiedyś naszych.
Pozdrawiam.