kieszonkowe lusterko księżyca

[411]

granatowe sny gniotą skronie
mordują

akupunktura gwiazd nie pomaga

chory organizm
rozpaczliwie poszukuje wyjścia
z czarnej dziury

[Miladora]

Nie wiem, czy odczytuję zgodnie z zamysłem, ale nawet jeżeli nie, to i tak dostałam całkiem ciekawy obrazek.

Mam pytanie - granatowe/gniotą - nie byłoby lepiej dać "ugniatają"? Wtedy to podwójne "g" tak nie rzutuje na siebie.
No i widziałabym ten wers bez inwersji:
- akupunktura gwiazd nie pomaga - na:
- nie pomaga akupunktura gwiazd
Zastanawia mnie też, czy "mordują" jest konieczne...

Dobrego

[Alek Osiński]

Zbyt enigmatycznie jak dla mnie w tej formie,
warto by wiersz bardziej rozpisać

akupunktura gwiazd
to jest bardzo ładne

[Gloinnen]

Mnie się podoba minimalistyczna forma wiersza. Generalnie lubię, kiedy różne interpretacje mogą się na siebie nakładać, bo pozwala mi to użyć mojej wyobraźni przy odczycie. Dla mnie ten wiersz może mówić o wielu rozmaitych stanach mentalnych, fizycznych także.

Moim zdaniem przede wszystkim chyba opisujesz bezsenną noc. Pomimo, iż pojawiają się:

granatowe sny

które

gniotą skronie
mordują

to jednak odczytałabym je dość metaforycznie. Być może jako jakąś wędrówkę po wspomnieniach? albo rodzaj letargu, maligny, swobodnych, przejść między jawą a wyłączeniem świadomości. A może peelka jest pijana?

akupunktura gwiazd nie pomaga

Tak, rzeczywiście ciekawy obraz. Potęguje emanujące z wiersza poczucie niepokoju, bólu, cierpienia - fizycznego, egzystencjalnego (a może i jedno i drugie)?

chory organizm
rozpaczliwie poszukuje wyjścia
z czarnej dziury

Oczywiście mogłabyś opisywać realną chorobę i związane z nią dolegliwości, ale to byłoby za proste. Więc prędzej już chociażby to upojenie alkoholowe. Albo weltschmerz. Albo inny rodzaj cierpienia - nieszczęśliwa miłość, strach, depresja.

Udany wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[Bożena]

też uważam że dobry wiersz- pozdrawiam

[SamoZuo]

Ciekawie napisane

Pozdro

[Nilmo]

Dla mnie tego typu "wrzucone myśli" są dopiero zachętą do górnolotnego myślenia. Z jednej strony to dobre, bo motywuje, z drugiej to trochę jak niedokończony wiersz, który autor/ka pozostawia do dokończenia czytelnikowi. A inspiracja, to jeszcze nie dzieło. Szkoda .
Dziękuję.

[Gloinnen]

A inspiracja, to jeszcze nie dzieło.

A z drugiej strony, czy to nie jest dobrze, kiedy czytelnik, właśnie swoją wyobraźnią, poprzez własny odczyt, staje się niejako współtwórcą przekazu, współautorem wiersza?

Glo.

[411]

Po starszenstwie moze niekoniecznie, zatem po kolei:
Milodorze, alowi, Glo, Bozence, SamemuZuu (alez to super wyglada!) i Nilmo(wi?) sedrecznie dziekuje za czas i ciekawe uwagi. Pozwólcie jednak, ze zostawie go w stanie nienaruszonym.

Nilmo, nigdy nie twierdzilam, ze moje twory to dziela. Czesto to wlasnie "wolne mysli" schwytane i tak pozostawione - kazda zmiana, kazde nowe slowo wypaczy wspomnienie/obraz/zdarzenie.
Przyznalam sie na SB (mea culpa!), ze wierszyk ma przeszlo dwadziescia lat (dwadziescia trzy dokladnie) i w powstal w czasach, gdy wszyscy pisali pamietniki. Ze mna ten numer nie wychodzil - za szybko myslalam, za wolno pisalam, a dyktafony byly wtedy kosmicznym luksusem. Powstawaly wiec takie oto dziwologi. Ale wiesz, nawet teraz dokladnie wiem co, kto, kiedy i dlaczego...

Nie wszystkie wiersze sa latwe, jasne i klarowne. Czasem so ist das.
Ale i tak dziekuje.

Klaniam sie nisko wszystkim,
J.