Breja

[Marcin Sztelak]

Piewcy realizmu i (nie)śmiertelności:

Cofamy się czworakiem, bo na dwóch
łapach imperatyw – naprzód.

Zaszczytne blizny widoczne na zdjęciach
wyznaczają etapy. Pomiędzy nimi liczne
(pół)metki.

Takie jak naturalne odchodzenie pocieszycielek,
niewyprasowane koszule, nadmiar pustych
półek.

/ Jednak z pieśnią na ustach w kierunku
nieodkrytych zaułków, gier i zabaw/.

Marzenia są dla słabych, więc żadnych,
panowie. Nawet z głową wciśnięta w poduszkę,
wciąż przesiąkniętą utraconym zapachem.

Cofamy się pełznąc, bo na czworaka
imperatyw – naprzód.

[Sede Vacante]

Mi się podoba zwrotka ostatnia.
Poprzednie - tematyka, tylko o to chodzi.
Ostatnia jest dla mnie uniwersalna, może być taką osobną miniaturą.
Bardzo mocna, dobitna. Ciekawa.