Śmierć? Nie wierzę... to blef!

[Lucile]

Kochanki obłąkanych
noszą
szkarłatną bieliznę,
albo chodzą
nago.

Gdy nadejdzie czas,
kochanki obłąkanych, nie
zamykają powiek.

W międzyczasie, w miedzyprzestrzeni,
między słowami,
kochanki obłąkanych, rozdają
miłość.

(inspirowany lekturą wierszy futurystów)

[coobus]

Kochanki obłąkanych nie tracą rozumu. Ale to nie rozum ich łączy. Mówi o tym ich bielizna, nagość, brak snu, dawana miłość. Bo chyba rozum nie ma nic do tego. Obłakanie ma swoje prawa. I urodę. Przynajmniej w wierszu.
Za Twój , Lucynko

[alchemik]

Nie jestem pewien czy potrafię zgodzić się z Coobim, co do poczytalności kochanek obłąkanych.
Moim zdaniem obłąkani pociągają kochanki w topiel swojego umysłu.
A ta jak zaznaczyliśmy jest obłąkana.
Czym je pociągają, jak i za co, to zupełnie inna sprawa.
Najgorsze, że wciągają.
Obłąkani, to może być nazwa dla poetów.

Przecież oni wszystko widzą inaczej. W dodatku twierdzą, że prawdziwie.
Czyż to nie sygnatura obłąkanych?
Kochanki poetów są szczęśliwe.
To prawda, że tylko w chwilach uniesień.
W międzyczasie rozdają, w międzyprzestrzeniach zaułków.
Choćby i za pieniądze, bo z czegoś trzeba wyżyć z poetami.
Choć to ostatnie, czyli rozdawanie za pieniądze, przeczyłoby założeniu, że są do końca obłąkane.
A może to i lepiej, żeby były, bo obłąkani są nieśmiertelni.

Ojej, Lucia!

Spodobał mi się ten wiersz.

[Lucile]

Witaj Cooby,
jak miło, że zagościłeś i rzekłeś miłe słowo, bardzo dziękuję.

PS. czytanie Twoich wierszy sprawia mi ogromną przyjemność, chociaż wybacz, jeszcze nie mam odwagi ich komentować może... z czasem jej nabiorę.

Pozdrawiam i życzę miłego wieczoru
Lu cile

[alchemik]

Wrzuciliśmy post razem, Lucia, tylko ja się spóźniłem o nanosekundę.

Słuchaj, wiersze Coobiego są cudowne do komentowania.
Nie ma lepszych. Nie musisz marudzić, że coś jest nie tak.

.

[Lucile]

Alchemiku,
a takie miałam opory, przed zamieszczeniem go!

Obłąkani = poeci, a ich kochanki, momentami szczęśliwe, pielęgnują te chwile, nawet wtedy, gdy proza życia brutanie ściąga je z obłoków - "dla chleba, panie dla chleba"

Cieszę się, że przypadł Ci do gustu
Lu cile

Dodano -- 29 wrz 2015, 22:47 --

no... i ponownie wrzuciliśmy razem

Dodano -- 30 wrz 2015, 13:11 --

pozwól Jurku na jeszcze krótki suplement do Twojego komentarza.
W moim zamyśle tytuł:

Śmierć? Nie wierzę... to blef!

bezpośrednio łączy się z:

Gdy nadejdzie czas,
kochanki obłąkanych, nie
zamykają powiek.

i nie chodzi o ich (kochanek) bezsenne noce - swoją drogą, spodobała mi się Twoja interpretacja - ale to ostateczne i symboliczne "zamykanie powiek".

Miłego środowego popołudnia życzy
Lu cia

[anastazja]

O jej, jak ja bym chciała być taką obłąkaną kochanką. Jakoś nie było mi dane...ale pletę Lucile. Tak na poważnie podoba mi się wiersz. Taki inny nie o jesieni, których tu nie brakuje. Pozdrawiam cieplutko Lucile.

[Lucile]

Zajrzałaś Anastazjo i bardzo mnie ucieszyłaś,
przyznam, że bardzo czekałam na odwiedziny którejś z Pań poetek z "8".
"Damska" opinia jest dla mnie ważna, a wizytę złożyli mi sami Panowie, za co jestem im wdzięczna.
Doczekałam się, baaaaaaaaaaaaaaaardzo dziękuję

Ślę serdeczności, miłego wieczoru życzę
Lucile