Smętarz

[pallas]

Na cmentarzu, w dzień powszedni takie
słyszy się rozmowy - ktosi przyjdzie,
ktosi wyjdzie, jeden milczy,
drugi wyje, wszyscy na czczo.
Przyszedł żul, wysmarkał się
i cały chór też wdzięcznie chlipie.

[Patka]

Pomysłowe, szkoda, że takie krótkie i że nie ma więcej nawiązań do Brzechwy. Można by się pokusić o niezłą parafrazę "Na straganie".

[alchemik]

Przyjacielu, przecinki!

Na razie tylko wsparcie techniczne.
Że też Patka nie zwróciła na to uwagi.

Pozwól na taki zapis.

Na cmentarzu, w dzień powszedni
takie słyszy się rozmowy - ktosi przyjdzie,
ktosi wyjdzie, jeden milczy,
drugi wyje, wszyscy na czczo.
Przyszedł żul, wysmarkał się
i cały chór też wdzięcznie chlipie.


Patka to dopiero ma wyobraźnię.
Brzechwową tej ironii zachowań społecznych bym nie nazwał.
Chociaż? Może ma rację.

Ale to pozytyw, bo Brzechwa był genialny w swoim charakterystycznym pisaniu.

Jurek

[Patka]

Brzechwową tej ironii zachowań społecznych bym nie nazwał.

Na straganie, w dzień targowy
takie słyszy się rozmowy

no nie mów, alchemiku, że ci się nie skojarzyło.

A na przecinki rzeczywiście nie zwróciłam uwagi.

[alchemik]

Skojarzyło.
Inaczej bym nie pochwalił Twojego skojarzenia.
A że chwalę na swój sposób?

[pallas]

Wiesz Patka tak tę słowa za mną kilka dni chodziły, że w końcu coś napisałem, dłużej nawet bym się nie brał, bo Brzechwa to mistrz. Alchemiku czemu nic nie mówisz o słowie ktosi, bo powinno być ktoś. Chyba, że moja wyobraźnia leci przede mną, a to już nie bezpieczne. W życiu szczególnie jak się tak chlapnie w tłumie to się potem muszę tłumaczyć, co powiedziałem.

[alchemik]

Ależ Piotrku, słowa ktosi nadają smaku temu wierszowi.

Jurek

[Fałszerz komunikatów]

Smętarz to określenie na cmentarz ciut przestarzałe, a zaprzestano jego używania w wieku dziewiętnastym.
Nie widzę w tekście innych dawnych form słów, no może jeszcze ktosi skonczyło niegdyś na "Weselu" więc nie rozumiem skąd taki, a nie inny tytuł.
Pewnie cosik wykombinował, Panie Tytan
Tekst ma rytm, co nieco nam nuci z lekkością limeryku.
I chyba to wszystko co można napisać o tym tekście.

[alchemik]

Fałszerz jak zwykle fałszuje swoje komentarze.
Gdyby robił to celowo!?
Ale robi to bezwiednie.

Piękny tytuł.

Daje mozliwość innego spojrzenia i na oczywistą konfrontację z treścią.

A sama treść, to cudowna ironia zachowań społecznych.
Choćby przy ostatnim pożegnaniu, przy pochówku.

Kilka osób, które żegnają naprawdę. A może żadnej?
Tłum wczuwający się w żałobę.
I reakcje fizyko-empatyczne w rodzaju ziewania, kichania, które się udzielają.
Wiem, to smutne i odziera nas ze strojów, w które się odziewamy.

Mam nadzieję, że mój pochówek będzie wyglądał inaczej.

Ale do tego czasu zostanę uznanym poetą i nawet fałszerz będzie szlochał na moim pogrzebie.
O ile dożyje.

Jurek

[Patka]

Może pallas dał "smętarz" w tytule, by uniknąć powtórzenia? (w wierszu już mamy "cmentarz - cholera, chciałam napisać przed "ę", ech)
Choć może to głupie tłumaczenie.

Mnie "smętarz" nie razi, kojarzy się tylko z Kingiem.