Zostaniesz łuną w moich oczach

[biegnąca po fali]

Za stodołą, gdzie przychodziłeś po miłość,
ziemia do dziś pachnie poczęciem - wszystkich
bezpańskich o oczach pustych jak niebo.

Trawa wyrosła. Zdziczała. Osty kaleczą
odsłonięte uda, gdy szukam miejsca
ostatniej burzy, która spaliła gniazda czekające
na młode i sad pachnący w słońcu
czereśniową słodyczą.

Idę dalej, aż pod las - śladami małych stóp,
wśród cieni o igliwiu kłującym
jak dotyk.

[alchemik]

Bardzo dobry wiersz.
Jest w nim wiosna, uczucie, wspomnienia, oraz cielesność, choć tylko w domyśle.
Metafora upływającego czasu, rozbuchania żądz, duszności i rozpadu wyrażona rozpasanymi, chwastami, miejscami poczęć bezpańskich (świetna metafora) i destrukcją burzy. A burza to metafora konfliktu, który zniszczył i spalił uczucia.
Chociaż nie, uczucia pozostały w pamięci.
Ta podróż pod las jest podróżą sentymentalną. Podróżą pamięci dobrego i złego. Bo ten kłujący dotyk.

Świetnie zobrazowany i zmetaforyzowany.

Gratuluję, biegnąca.

Jurek

[Podróżniczka]

Za stodołą, gdzie przychodziłeś po miłość,
ziemia do dziś pachnie poczęciem - wszystkich
bezpańskich o oczach pustych jak niebo.

jestem pod wielkim wrażeniem

Pozdrawiam

[AS...]

choć temat - jak to określiłaś "bezpieczny" - dwie pierwsze z najwyższej półki;
w przedostatnim wersie drzewa msz do wycięcia z trzech względów:
1) cienie drzew - brzmi jak dopełniacz i jest dopełniaczem
2) skoro idziesz pod las, to jakie cienie mogą być pod lasem?
nie wydaje Ci się, że o te drzewa za dużo powiedziane?
3) ten temat muszę rozwinąć szerzej:
w swoim wierszu realizujesz moje postulaty i bezskuteczną walkę (także z samym sobą)
o piękne metafory narzędnikowe i miejscownikowe, zamiast wyświechtanych dopełniaczy;
no i proszę:
- bezpańscy o pustych oczach
- cienie o kłującym igliwiu
oba miejscowniki są oryginalne i piękne; czy ten drugi warto psuć drzewami?

a gumkę to dziewczyna ma, czy zabrakło pod lasem? na te drzewa?

[biegnąca po fali]

No, ale jak wytnę drzewa to... Mhm...

[alchemik]

Masz las i cienie o kłujacym igliwiu.
Drzewa to dopowiedzenie, w dodatku dopełniaczowe.
AS ma rację, są niepotrzebne.

[biegnąca po fali]

Już poprawiłam. Dziękuję

Podróżniczko, alchemiku, ASie - dziękuję za zajrzenie

[alchemik]

Nie, nie! Teraz masz dopełniaczówkę w ostatnim wersie.

Zmień na metaforę miejscownikową, tak jak radził AS.

wśród cieni o igliwiu kłującym
jak dotyk

[biegnąca po fali]

Głupia ja, głupia Jestem w pracy. Wszystko robię w biegu.
Dziękuję za "wyprostowanie".

Pozdrawiam

[AS...]

cacy

a te najrzadziej stosowane metafory miejscownikowe
są naprawdę cudne