Flämisches Belgien

[Pinokio]

w Burg-Reuland echo zagląda do Bracht
nieopodal pod trzynastym mieszka
w starym dworku zawisa na skrzydłach
okiennic okrzykiem sów domowych
epicentra egzystencji od ciał
oddzielone by z nadprzyrodzonym
graniczyć w górę, w dół wodzę wzrokiem
gubiąc w plenerze chwilę obecną

Ardeny przeszły siebie w pagórki
od Walonii po Niemcy w Luksemburg
dają czadu na czterysta metrów
na zalesionych stokach są dworki
pokryte wieków patyną starą
zasiedziały się z rodowodami
dostatnie mocno są skamieniałe
pełne tradycji i obyczajów

podziwiam wystrój i stare meble -
ten barokowy cały anturaż
a w zakamarkach cień ”białej damy”
która przemyka buszować w garnkach
ogromnej kuchni oraz spiżarni
ani nie myśli polskiej gosposi
pannie służącej się opowiadać
dlaczego nocą podjadać lubi

wie o powodach jeden Bóg w niebie
że ja choć stara (przecież nie młoda)
na obcej ziemi jestem zmuszona
za kilka euro Germanom służyć
bauerom bambrom wieśniakom z Flandrii
bo to milutkie i ludzkie pany -
choć ponoć wielu za drugiej wojny
ochotnikami w SS „Wallonien”..

[skaranie boskie]

na obcej ziemi jestem zmuszona
za kilka euro Germanom służyć

Ta Peelka zapewne do niewoli wzięta, tylko dziw, że jej kilka euro płacą.
A może ona jednak z dobrej woli? Skąd tedy ono zmuszenie?
Pewnie licentia poetica to.
Trochę rozbieganych rymów nie szkodzi, a po dość słabym początku, wiersz się rozkręcił i nawet się spodobał.

[alchemik]

Ja tu się zgadzam ze skaraniem tych inwersji względem.
Niepotrzebne zupełnie sa.. Poprzestawiałem sobie w glowie i wyszło mi, że tak bedzie lepiej.
I nie zaszkodzi to przerzutniom, bo one jakoś nie ciągną tematu, bądź nie odwracają znaczeń. Po prostu są.

Co do wiersza to jest polisensualnie urokliwy i ładnie płynie od krajobrazów, architektury, wystrojów po wnętrza domostw i wnętrze gospodyni, która podjada.

Ostatnia zwrotka najgorsza, właśnie przez nadmiar niepotrzebnych inwersji, bo poza tym nie jest
zła, ironicznie puentując.

[eka]

Bardzo klimatyczne wprowadzenie, niemal prolog do snucia gotyckiej opowieści o duchach, zwodzisz:)
A później niewesołe refleksje, nadal umiejętnie podane.
Historia niesprawiedliwościami tkana.
Pozdrawiam.

[iTuiTam]

Biorę niemal 'całościowo'. Niemal, bo mi ten 'czad' nie pasuje.

serdeczności
iTuiTam

[coobus]

Wszedłem w treść wspomagany swoimi życiowymi doświadczeniami i wspomnieniami. Jakiś czas temu zapuszczałem się w tamte strony, choćby w Ardeny, pokonując trasę Bruksela-Luksemburg, ale nie otarłem się o wspomniany Burg-Reuland. Byłem po prostu gdzieś blisko. Ale moje doświadczenia były inne, może tylko pomogły mi w dotarciu do treści. Dla mnie też był to inny, surowy bardzo świat, o który kaleczyła się moja słowiańska dusza. Dobrze było ten świat poznać i wrócić do siebie. Myślę, że mogę podejść do tego wiersza z dużą dozą empatii. A wiersz jako wiersz podoba mi się. I wrócę jeszcze do niego w wolnej chwili

[Marcin Sztelak]

Mimo tego, że wiersz mi się podoba, ładnie opisowy, jednak te inwersje mi przeszkadzają, tu jest ich zdecydowany nadmiar.

Pozdrawiam.