między Piłsudskiego a komodą pętla

[biegnąca po fali]

czas uciekał spod stóp
stopnie lawirowały pomiędzy krokami
zdążył jeszcze pomyśleć że ewoluował
i stał się ptakiem
a wtedy skrzydła zrzuciły balast

może to tylko sen

a może jest nim wszystko
spróbuj utrzymać dystans
tak by nie było nas za dużo
w przestrzeni wyznaczonej pod obecność
są jeszcze inni a to zobowiązuje

do systematycznego kurczenia się w sobie
aż w końcu znikniesz mi z oczu
na którejś z ulic
przebiegających nocą przez pokój

wszystkie noszą znajome nazwy
i obcobrzmiący tłum

lepiej zamknij okno

zanim wyprowadzą nas z ról
zanim od neonów i lamp
zajmie się sufit

[witka]

pierwszy wers bez jak

[biegnąca po fali]

Ok. Dziękuję, witka. Tak rzeczywiście będzie lepiej

[eka]

Zaczyna się od odnotowania samobójstwa, ale wydzielony wers (może to tylko sen) neguje skok i lot. Wprowadzenie do historii, która może się zdarzyć.
Rada, aby potraktować groźby (?) jak sen i zapobiec jest treścią wiersza.
Lęk przed jawnością związku dominuje.
Nośna, obrazowa fraza, którą już czytałam u Ciebie:

w końcu znikniesz mi z oczu
na którejś z ulic
przebiegających nocą przez pokój

[alchemik]

Zadziwiasz mnie swoją wyobraźnią twórczą.
Muszę Ciebie traktować wciąż poważniej.
Trafiłaś na mój sposób zapisu rożnych prawd.
To interesujące, bowiem muszę uznać, że jesteś bardziej mądra niż myślałem.
Takie niewiniątko przedstawiające awatarem bezbronne kociątko.
Ale Ty jesteś ukrytą kocicą.
Możesz zadrapać nawet.

Biegnąca po falach i przestrzeniach.
Wciąż odnajduję w Tobie poezję.
Prawdziwa poezja przechodzi przez mądrość.
Oszukujesz, że jesteś głupiutka i potrzebująca pomocy, choćby ramienia.
Ty stoisz twardo.
P{ogrywasz z moimi uczuciami.
Ja nie jestem głupi.
Wręcz przeciwnie.

Mogę nie odkrywać moich spostrzeżeń.

Jesteś dobrą poetką, lecz skrywasz prawdziwą twarz.

Niemniej, lubię czytać Twoje.
Jesteś silniejsza niż się pokazujesz.

[Alek Osiński]

Wydawało mi się dotąd, Ewo, nie przywiązujesz
większego znaczenia do tytułów. Ale ten wydaje mi się bardzo trafny.
Dobrze współgra z treścią otwierając gamę mieszających się ze sobą
i przekształcających nawzajem wymiarów i skal. Bardzo udany wiersz,
chociaż tematyka jakby dla Ciebie typowa:)

[tetu]

Tytuł świetny. Dwuznaczność pętli robi wrażenie. Dobry tekst ale...

spod stóp
stopnie

i sama końcówka

zanim wyprowadzą nas z ról
zanim od neonów i lamp
zajmie się sufit

coś bym pokombinowała.

[Nula.Mychaan]

Biegnąca bardzo mi się podoba Twój wiersz, włazi po skórę i zostaje.

[Marcin Sztelak]

Cudny wiersz, zresztą wiersz nie rozczarowywuje. Sen, czy nie sen? A jednak lepiej zamknąć okno, póki świat nas nie podpalk.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Ewo, jesteś mistrzynią w odczytywaniu moich myśli.
Dziękuję.

Jurku - nie traktuj mnie poważnie. Jestem na niby. A i tak nie do końca.
Dziękuję.

Alku - przywiązuję. I to aż za bardzo. Dziękuję.

tetu - zawsze jest jakieś "ale". Kwestia podania.
Dziękuję.

Nulo, Marcinie - to bardzo budujące. Zwłaszcza dziś.
Dziękuję.