instynkt

[pietrek]

instynkt

1.

wioska za olsem przyłączyła się do nas
o świcie
dziad uciszył mój płacz drewnianym konikiem
cisawym ciepłym od krwi

do dziś znużony chronię się
między zdobyczne tabuny

matka i ojciec częściej zażywali odpoczynku
radując się strwożoną zręcznością
czarnookiej niemowy

wielu zginęło nim zwycięski cep
wymłócił plewy z kuzynów satrapów
sam więc dekorowałem kuchenny zydel
na pierwszy tron

swoje sługi stroję
w harmoniczne szarości

miejsce złota jest w skarbcu
żelaza w cekhauzie
rynek i rynsztok ku chichotom gawiedzi

mięsiste zaczerwienione uszy
nasłuchują chrząkania bezpańskich
renegatów

pokorni biorą plon pieką chleb
bezpieczne pastwiska urodzajny lud

za horyzont moja ziemia
już kazałem na nią mówić
- Ojczyzna



2.

tu skiełkowałem
w miłości

dzieciałem
sierociałem
mężniałem

mój grób między moimi grobami

[atma]

Zostawiam tylko ślad że byłam i zabrałam ze sobą, mocno do mnie przemówił i ta Ojczyzna jako jedyna z wielkiej litery...

[Alek Osiński]

Bardzo dobry wiersz. Największe wrażenie zrobił na mnie początek
i koniec. Czy Tobie ktoś w dzieciństwie nie śpiewał przypadkiem
O mój rozmarynie...

[pietrek]

nnie, a może szkoda
za to byłem harcerzem, takim co łaził po górach i wył przy ognisku
chyba że śpiewał Tadeusz, oboźny, wtedy wszyscy milczeli...

[atoja]

do mnie także trafił oj mocno
a nawet podzieliłabym go na dwa

[Gloinnen]

Zaskoczyłeś mnie tym wierszem. Niesamowity!

Podejmuje trudną problematykę, którą ciężko jest przedstawić w sposób wyważony, bez patosu, autentycznie i namacalnie, a Tobie się udało. Twoja opowieść jest prawdziwa, wiarygodna, można się w nią wczuć...
Dziś coraz mniej już spotykamy ludzi, którzy noszą w sobie takie historie.
Przeszłość odchodzi w zapomnienie, więc jestem wdzięczna, że Autorzy utrwalają ją w wierszach, utrzymują przy życiu, nie pozwalają spłowieć.

Pozdrawiam,


Glo.