kamienny krzyż

[Napoleon North]

Idę po jedwabnym szlaku
stopy lśnią mi w słońcu
oczy utkwiły w koronie
dotykam ją
czerwień obmywa mi ręce
serce rozpływa się we mgle
jak latarnia która przygasa

znika ze strachu

[Alek Osiński]

niezła próba, ale warto imo trochę odzaimkowac,
i odmonotonnic przez zróżnicowanie formy, bo masz
tak - obmywa/rozpływa/przygasa/znika

[Gloinnen]

Idę po jedwabnym szlaku
stopy lśnią mi w słońcu
oczy utkwiły w koronie
dotykam ją
czerwień obmywa mi ręce
serce rozpływa się we mgle
jak latarnia która przygasa

znika ze strachu

"Idę jedwabnym szlakiem
stopy lśnią w słońcu
oczy połknęła korona
nie przestaję dotykać
czerwień obmywa ręce
serce rozpuściła mgła
jak latarnia przygasająca

znika
ze strachu"

Ja sobie ten wiersz wyobraziłam trochę inaczej. Zaproponowałam kilka zmian - umożliwiających wyeliminowanie powtórzeń i nadmiaru zaimków oraz urozmaicenie zapisu (ze względu na składnię). Podoba mi się zakończenie tego wiersza, to serce znikające we mgle, w połączeniu z gasnącą latarnią - dobra, wymowna metafora umierania.

Pozdrawiam,


Glo.

[ks-hp]

A nie: "dotykam JEJ"?