czwarta nad ranem

[Jarek B]

jeszcze usta śpiewają
jeszcze nogi tańczą
coś pierdolimy

jakieś kanapki słanie łóżka
między kołdrą a prześcieradłem
stwierdzam że nie jestem napalony

wypijam szklankę wody
i tobie podaję papierosy
tylko daj mi spokój

wyrwałaś mi ręce na parkiecie
a klejnoty mam nadwyrężone w bójce
o twoją cnotę i lekkie obyczaje zawierania znajomości

weź się odpierdol

[Gloinnen]

Ten mnie jakoś nieszczególnie zachwycił.

Dwukrotne pierdolenie trochę razi, z pierwszego - "coś pierdolimy" chyba zrezygnowałabym.

i tobie podaję papierosy

"i" zamieniłabym na "a" - opozycja lepiej się sprawdzi w tym wersie.

wyrwałaś mi ręce na parkiecie
a klejnoty mam nadwyrężone w bójce
o twoją cnotę i lekkie obyczaje zawierania znajomości

Tutaj bardziej mi pasuje nieco inna wersyfikacja:

"wyrwałaś mi ręce na parkiecie
a klejnoty mam nadwyrężone
w bójce o twoją cnotę"

"lekkie obyczaje zawierania znajomości" - moim zdaniem to już przegadane, rozdmuchuje niepotrzebnie strofę.

Samo pojęcie "cnoty" zawiera w sobie kwestie obyczajowości, prowadzenia się itp. Poza tym - całość można podwójnie interpretować - została opisana walka z kimś, albo w obronie dobrego imienia dziewczyny, albo z nią samą, by wreszcie uległa.

Ten tekst jednak dla mnie zbyt oczywisty, przyziemny. Ewentualnie można go potraktować jako scenkę rodzajową, fotoreportaż po melanżu, no ale w sumie nic rewelacyjnego...
Panienek pokroju adresatki utworu nie brak, ale czy warto im aż wiersze poświęcać?
Tym bardziej, że z tekstu powiało rozczarowaniem, goryczą, złością... A wszystko zostało powiedziane tak, że już bardziej dosłownie nie można...



Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Mimo dosłowności wg mnie nie jest źle, cóż o takich pannach i takich zabawach raczej nie da się inaczej jak dosłownie.
Faktycznie zrezygnowałbym z pierwszego pierdolimy.

Pozdrawiam.