Piaskownica

[Sede Vacante]

Pół metra w dół, cztery na sześć.
Wykopana drobnymi rączkami,
by dzieciństwo miało te dobre strony.

Przechytrzenie samotności.


Będzie płakać bez ustanku,
póki mama nie zawoła na kanapkę ze smalcem.
I tak od wczoraj.

Lalka z wydłubanym spojrzeniem;
skarb ze śmietnika
milczy bezlitośnie,
nie chcąc pocieszyć bajką.

Czy ja też umrę, jak te dzieci
co im brzuszek nie szczędził marsza
aż zasnęły ostatni raz?

Tola! Chodź na śniadanie!

Pożegnała się z półmrokiem wieczora
biegnąc po zbawienie.

[Gloinnen]

Pół metra w dół, cztery na sześć.
Wykopana drobnymi rączkami, ---> przecinek po "rączkami".
by dzieciństwo miało swoje dobre strony. ---> zmieniłabym "swoje" na "te". I na końcu zdania koniecznie - kropka.

Przechytrzenie samotności.

Lalka z wydłubanym spojrzeniem; --- zaproponowałam średnik.
skarb ze śmietnika
milczy bezlitośnie, ---> a tu przecinek.
---> o tej bajce - to zastanowiłabym się, czy nie jest już przegadaniem.

Będzie płakać bez ustanku ---> żeby przeczenia nie wpadały na siebie, podpowiedziałam tutaj zmianę konstrukcji.
póki mama nie zawoła na kanapkę ze smalcem.

I tak od wczoraj.

---> zamiana kolejności strof pozwala na wyeksponowanie głównej myśli w odpowiednim momencie.

Druga część wiersza - według mnie jest już za bardzo łopatologiczna. Moim zdaniem tekst jest zamknięty i skończony do słów... "Czy ja też umrę..." Ja bym sobie odpuściła. Początek dość jasno wskazuje motyw niedożywienia, głodnych dzieci, biednych rodzin. Jeśli zaczniesz za dużo moralizować i opisywać, przesolisz. I tekst straci ostrość.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Mam podobne odczucia - wiersz zbytnio się rozpędził, ale do słów czy ja też umrę jest bardzo dobry.

Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Delikatnie zmieniłem według sugestii, ale jednak zostawię resztę.
Po prostu tak to czuję, nie mniej dziękuję za rady i proszę nie pomyśleć, że je ignoruję. Niektóre odbieram pozytywnie, inne omijam, gdyż czuję pewne rzeczy inaczej.
Dziękuję za odwiedziny.