niemoralni

[Napoleon North]

kiedy liżemy się według wskazówek zegara
odchodzą wody rozsądku
rodzi się czysta podłość
niektórzy mówią o niej
chora miłość
odkrywamy warkocze ognia
niech nam przyświeca gwiezdny
blask
iskry sypiące się z naszych oczu
innym drogę wskazują
wata w pyskach zapycha
im brzuchy
a ja tańczę z klapkami na oczach brekdensa
na linie
zwanej życiem

na autostradzie stawiam swój cień
ciekawe czy inni zauważą że mnie
nie ma

[Gabriela]

do podłości - dla mnie- bez "czysta", myślałam, że będzie ciekawie.
później niestety wyszło trochę banalnie:

"chora miłość"
"warkocze ognia" i później dalej ogień, tylko już zwany "iskrami"
wata w pysku także w brzuchu?1 w 2 naraz?

i to dopowiedzenie "zwanej życiem".
nie lepiej by było, gdyby człowiek sam ochrzcił sobie tę linę?


pozdrawiam

[Napoleon North]

Nowa wersja:

kiedy liżemy się według wskazówek zegara
odchodzą wody rozsądku
rodzi się czysta podłość
o krok od słońca o dwa od księżyca
rysuje się tęcza na twoich ustach
burza na moich , zabiera ci powietrze
tańczą iskierki w naszych sercach
nasze cienie scaliły się w jeden
bezdomne uczucia
przeminęły z wiatrem

[Leszek Sobeczko]

tylko
nasze cienie scaliły się w jeden
jest autentycznym fragmentem w tekście, reszta daleka od życia; z wodą rozsądku już na samym początku nie do twarzy wierszowi, o lizaniu nie wspominając; proszę mi wybaczyć, po części czytam obrazami, a te które przedstawiłeś są dla mnie groteskowe
pozdrawiam