Wiem tylko, że ostrzy się na pasku

[Marcin Sztelak]

Ogniskuję miłość własną przy goleniu.
Uśmiech wprawia w drżenie szkło
i rękę.

Królestwo za ałun w postaci naturalnej.

Nigdy się nie dowiem,
co naprawdę czułem podczas wszystkich
inicjacji.
Brakuje mi martwych punktów na gładkiej
powierzchni.
Mógłbym się zapatrzyć jak we śnie;

Wyciąć oczy niedowidzących z oddali
na ofiarę. Ołtarze pełne poświęceń.
Kapłani przeglądający się w ostrzach
z obsydianu.

W tym świecie wycieram twarz w szorstki
ręcznik. Wargi pierzchną od zbyt mocnej
kawy. Prawdopodobnie już za późno
na naukę używania brzytwy.

Mogę jedynie zaryzykować żyletkę,
w przyszłym życiu czy wierszu.

[Ewa Włodek]

hmmm, golenie i "ogólna obsługa" brzywtwy - to mistrzowski kunszt (akurat umiem, więc wiem, o czym mówię), to samo w odniesieniu do żyletki - zaledwie niższe wtajemniczenie czeladnicze. Ot, rozziew między tym, co w życiu robimy na najwyzszym poziomie jakości, a co - tak sobie. I nieraz nie mamy już szans poprawić...Tak czytam...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[iskierka]

Świetny. Wspaniały. Gratulacje, mistrzostwo!

[Gloinnen]

Rzeczywiście - bardzo dobry wiersz. Dla mnie - w ciekawy sposób poprowadziłeś myśl - od sztuki golenia się - do wątków antropologicznych, mistycznych, kultowych.

Wyciąć oczy niedowidzących z oddali
na ofiarę. Ołtarze pełne poświęceń.
Kapłani przeglądający się w ostrzach
z obsydianu.

Ten fragment skojarzył mi się z azteckimi rytuałami składania ofiar z ludzi.

Wydaje mi się, że peel poszukuje analogii między tymi krwawymi obrzędami, a teraźniejszością. Golenie jest również pewnego rodzaju rytuałem. Aczkolwiek pozbawionym - być może - wymiaru sakralnego. Cóż może dziś zastąpić duchowy wymiar ofiary? Codzienność sprawia pozory sterylnej, wyjałowionej z głębszego sensu przestrzeni.

Mogę jedynie zaryzykować żyletkę,
w przyszłym życiu czy wierszu.

Chyba szansą na odnowienie tej rytualnej ciągłości jest poezja, umożliwiająca ciągłe powracanie do początków, do źródeł, do zapomnianych dawno wierzeń, do kosmogonii, do wtajemniczeń...

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Glo czasami mam wrażenie, że siedzisz w mojej głowie...

Dziękuję za komentarze.