blues z tysiąca i jednej nocy

[em_]

czy znowu pragnie magii w miłości
dlatego wyciąga z kałuży odrzucone gwiazdy
zapuszcza ręce bardzo głęboko
a może wyciągnie spod ziemi latający dywan

wiatr jest bezlitosny dla szukającego szczęścia
zagarnia ślady jego ukochanej
ale on szuka wśród tysiąca i jednej nocy
a może chwiejny pielgrzym upuścił jakiś pyłek

szaleństwo mruczy ustami dziewczyny
o snach powieszonych na księżycu
o gigantycznej czerni która zabiera kolory kwiatom
a przecież tylko myśli o smutnym chłopaku

przez tysiąc i jedną noc myśli o smutnym chłopaku
pocierając gwiazdę jak magiczną lampę
ogień tli się w jej małych dłoniach

co tak naprawdę sobie wyobraża

[Ewa Włodek]

hmmm...blues. To już samo w sobie - magia, ale i smutek, nostalgia. Zaś baśnie z Tysiąca i jednej nocy - odrzucenie i śmierć, odłożone w czasie. I taki smutek przebija z wiersza, żal, że bardzo często to, co rozpaczliwie traktujemy jak prawdę, jak objawienie - jest tylko złudzeniem. Spodobał mi się wiersz...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[iskierka]

Świetny wiersz. Przy nim się zatrzymałam.
Są ciekawe fragmenty

[Marcin Sztelak]

Lubię bluesy, całkiem niezły ale:
miłości - litości - brzydki rym gramatyczny.

a przecież tylko myśli o smutnym chłopaku - ta strofa w ogóle wydaje mi się zbędna.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Lubię Twoje bluesy. Jeden już miałam okazję czytać gdzie indziej - bardzo mi się spodobał. Ten też jest niezły.
Po części stylistyka ociera się o Pieśń nad Pieśniami. W wersji modernistycznej. Może jedno z drugim się kłóci, bo gdzie współczesność, gdzie starotestamentalna konwencja, ale jednak, zapis ma w sobie coś z psalmicznej melodyjności. Powtórzenia podkreślają tę analogię.

Parę rzeczy jeszcze bym przemyślała:

wiatr nie ma litości

Ja nie lubię, gdy wiersz ma za dużo "ości".

"wiatr jest bezlitosny" - a gdyby tak?

o gigantycznej czerni

Zastanawiam się nad określeniem "gigantyczna". Według mnie chciałaś chyba oddać jakąś inną jej cechę.
- "żarłoczna", "nienasycona"?
-"bezkresna"?
-"wszechogarniająca"?
-???
Pomyśl, czy nie znalazłoby się jakieś określenie bardziej precyzyjne.

a przecież tylko myśli o smutnym chłopaku

Skojarzyło mi się z "Małym Księciem". I z pewnymi motywami, które w ogóle pojawiają się dość intensywnie u St-Exupery'ego. Zagubienie we wszechświecie. Twój wiersz sytuuje się na pograniczu absolutu i tymczasowości. Łącznikiem między jednym a drugim jest miłość.

przez tysiąc i jedną noc myśli o smutnym chłopaku
pocierając gwiazdę jak magiczną lampę
ogień tli się w jej małych dłoniach

co tak naprawdę sobie wyobraża

To jest magiczne. Podoba mi się obraz. Niby o gwiazdach już było, niby wytarty motyw, ale powyższa metafora jest po prostu piękna.

Zastanawiam się nad ujęciem w kursywę ostatniego wersu utworu.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Fajny wiersz, podoba mi się, myślę, że, uwagi Glo - trzeba wziąć pod uwagę.

Serdecznie pozdrawiam em

[em_]

Glo, tak, jest bezlitosny! :-) co do gigantycznej czerni, to chodziło mi o lekkie uosobienie, tak, jak z wiatrem, więc wydaje mi się, że to właściwe słowo, chociaż wiadomo, że może jeszcze mi się odmieni; co do kursywy, to tak naprawdę po co?

Dziękuję wszystkim za poczytanie i komentarze :-)
pozdrawiam

[semiramida]

Pięknie o miłości:))) plus moje ukochane gwiazdy:))) jesienne ukłony za doskonały wiersz:))) semi.

[em_]

Dzięki Semi, cieszę się, że się podoba :-)

[ono]

bardzo ciekawy wiersz