jak długo jeszcze powiedz mi

[iTuiTam]

• • • jak długo jeszcze powiedz mi
      będziemy
      błąkać nasze sny przez niepewności
      i nic nie zbudzi tam po stronie gdzie podobno
      wszystko co dane tu i teraz szczęściem
      gdy braknie słów zostanie strach i biel przedświtu
      na niebie ślepym bez księżyca mrok
      rozpala dłonie żarem środka
      
      jak krótko jeszcze powiedz mi będziemy
      skrywać nasze łzy co pieką każdy dzień
      jak białe skały pod stopami w blasku
      wyblakłych słońc rydwanu
      
      jak wieczność jeszcze powiedz mi przejdziemy
      razem kiedy dni tak pędzą kulą ognia
      wężową skórą znacząc szlak pokrętny
      żeby oszukać gończy los i zmylić ślady
      na wiatr kładzione płatki słów
      obietnic krople gdy naiwni my
      myśleliśmy na zawsze
      
      jak życie jeszcze powiedz mi odczytać
      mogę z cudzych ust wyroki dawno zapisane
      pod sufitami obcych miejsc na mostach
      w mgłę kluczących wprost nad ranem
      pod rękę z nią za rękę z nim nikt nie wie
      ironia miażdży mnie gradem deszczem
      
      jak krótko jeszcze powiedz mi
      jak długo jeszcze
      
      
      
      © iTuiTam
      6 VII 2012
      wa-wa

[Ewa Włodek]

ech, peelka sama siebie pyta, jak długo,a i jak krótko potrwa to, co się życiem zwie...Ech, odwieczne pytanie, a odpowiedź - niewiadoma, na szczęście, czy na nieszczęście - trudno rozstrzygnąć jednoznacznie...
Jest refleksja, jest...

moc uśmiechów posyłam...
Ewa

[iTuiTam]

ech, peelka sama siebie pyta, jak długo,a i jak krótko potrwa to, co się życiem zwie...Ech, odwieczne pytanie, a odpowiedź - niewiadoma, na szczęście, czy na nieszczęście - trudno rozstrzygnąć jednoznacznie...
Jest refleksja, jest...

moc uśmiechów posyłam...
Ewa

pytać i błądzić - to zadanie peelki...

szczęście czy nieszczęście poznać odpowiedź? tego chyba nikt nie wie i wiedzieć nie będzie.

Bardzo dziękuję za czytanie i uśmiechy
serdecznie
iTuiTam

[Miladora]

A ja bym zrezygnowała z rymów na początku zwrotek, iTuiTamciu.
Bo wprowadzają pewien rytm, którego późniejszy brak zaważa na płynnym odbiorze.

- jak długo jeszcze powiedz mi
będziemy błąkać nasze sny

- jak krótko jeszcze powiedz mi będziemy
skrywać nasze łzy

- jak wieczność jeszcze powiedz mi przejdziemy
razem kiedy dni

- jak życie jeszcze powiedz mi odczytać
mogę z cudzych ust - a w czwartej zwrotce nie ma, więc to też pewnego rodzaju brak konsekwencji.

Są też zbliżone rymy wewnętrzne w niektórych miejscach:
- zostanie strach i biel przedświtu
na niebie ślepym bez księżyca

- jak białe skały pod stopami
w blasku wyblakłych słońc rydwanu

- wyroki dawno zapisane
pod sufitami obcych miejsc na mostach
w mgłę kluczących wprost nad ranem

Myślę, że ten wiersz zasługuje na większe dopracowanie - ze względu na ładunek myśli, który ma w sobie.
Bo (nie obraź się) - na razie jest to coś w rodzaju Eintopfu - wszystko w jednym garnku, przemieszane ze sobą.
I odnoszę wrażenie, że napisałaś go od ręki, nawet jeżeli tak nie było.
Osobiście zdecydowałabym się na jedną formę - albo wiersz wolny, albo jakaś forma rymowanego, ale konsekwentna.

Przepraszam i dobrego

[iTuiTam]

A ja bym zrezygnowała z rymów na początku zwrotek, iTuiTamciu.
Bo wprowadzają pewien rytm, którego późniejszy brak zaważa na płynnym odbiorze.

- jak długo jeszcze powiedz mi
będziemy błąkać nasze sny

- jak krótko jeszcze powiedz mi będziemy
skrywać nasze łzy

- jak wieczność jeszcze powiedz mi przejdziemy
razem kiedy dni

- jak życie jeszcze powiedz mi odczytać
mogę z cudzych ust - a w czwartej zwrotce nie ma, więc to też pewnego rodzaju brak konsekwencji.

Są też zbliżone rymy wewnętrzne w niektórych miejscach:
- zostanie strach i biel przedświtu
na niebie ślepym bez księżyca

- jak białe skały pod stopami
w blasku wyblakłych słońc rydwanu

- wyroki dawno zapisane
pod sufitami obcych miejsc na mostach
w mgłę kluczących wprost nad ranem

Myślę, że ten wiersz zasługuje na większe dopracowanie - ze względu na ładunek myśli, który ma w sobie.
Bo (nie obraź się) - na razie jest to coś w rodzaju Eintopfu - wszystko w jednym garnku, przemieszane ze sobą.
I odnoszę wrażenie, że napisałaś go od ręki, nawet jeżeli tak nie było.
Osobiście zdecydowałabym się na jedną formę - albo wiersz wolny, albo jakaś forma rymowanego, ale konsekwentna.

Przepraszam i dobrego

nie przepraszaj, Mila, tak myślisz, takie jest Twoje czytanie, takie jest Twoje prawo Czytelniczki.

Dziękuję za komentarz, dziękuję za sugestie .
Zdaję sobie sprawę, że to mish-mash, dump cake, albo jak to określiłaś Eintopf, ale...
W tym ale cała esencja...

serdecznie
iTuiTam

[Sede Vacante]

Dużo tego, aż trudno przebrnąć. Nie wada, a taki styl, nie każdemu odpowiadający. Nie jestem zwolennikiem "wielosłowa", jeśli mogę tak to nazwać po swojemu.
Starałem się przebrnąć, dobrnąłem gdzieś do połowy. Interesująca w sumie historia. W sumie - bo tyle słów "napakowane", jak konserwy do plecaka na tydzień, choć plecak zmieści o połowę mniej
nie napisze, że okroiłbym ten wiersz(choć tak bym zrobił), bo to nie mój styl, ale zapewne styl autorki. I jeśli ona tak napisała, to znaczy, że tak to czyta, a ja nie mam zamiaru być mądrzejszy od autorki właśnie. Inna sprawa błędy, ina sprawa sama forma pisania.
Ta nie dla mnie, ale nie oznacza to nic innego. Po prostu, nie dla mnie
Pozdrawiam!

[Miladora]

W tym ale cała esencja...

Sęk w tym, ze czasem warto esencję nieco rozcieńczyć, by bardziej smakowała.

Nie upieram się jednak, bo szanuję prawo do indywidualnych wyborów.

Serdeczności

[iTuiTam]

Dużo tego, aż trudno przebrnąć. Nie wada, a taki styl, nie każdemu odpowiadający. Nie jestem zwolennikiem "wielosłowa", jeśli mogę tak to nazwać po swojemu.
Starałem się przebrnąć, dobrnąłem gdzieś do połowy. Interesująca w sumie historia. W sumie - bo tyle słów "napakowane", jak konserwy do plecaka na tydzień, choć plecak zmieści o połowę mniej
nie napisze, że okroiłbym ten wiersz(choć tak bym zrobił), bo to nie mój styl, ale zapewne styl autorki. I jeśli ona tak napisała, to znaczy, że tak to czyta, a ja nie mam zamiaru być mądrzejszy od autorki właśnie. Inna sprawa błędy, ina sprawa sama forma pisania.
Ta nie dla mnie, ale nie oznacza to nic innego. Po prostu, nie dla mnie
Pozdrawiam!

Wiesz, SV, to jeden z 'nadsłownych' wierszy, jakie mi się popełniły i nijak nie dało się go ukrócić.
Dziękuję, że dobrnąłeś gdzieś do połowy.
Szanuję i doceniam każdą opinię.

Co do konserw w plecaku, jak piszesz, to bywają sytuacje, że lepiej by było ich dużo niż np mniej.


serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

jak krótko jeszcze powiedz mi
jak długo jeszcze

a któż to wie, peelko ; trzeba żyć tak jakby się miało umrzeć

Pozdrawiam

[iTuiTam]

jak krótko jeszcze powiedz mi
jak długo jeszcze

a któż to wie, peelko ; trzeba żyć tak jakby się miało umrzeć

Pozdrawiam

Wracając do nie-odpowiedzi...

Masz rację, Anastazjo, tak żyć jakby się miało jutro - albo nawet dzisiaj - umrzeć.