Kościół ustającej pomocy

[Marcin Sztelak]

Przerwa w modlitwie – piach w oczy sypnie,
kolana zabolą. Może szybka zmiana wyznania,
ale strach. Czysto teologiczny.

Refleksje w okolicach witraży pełne słońce.
Szept umierającego Łazarza, albo wibracja
komórki:

mój doradca kredytowy twierdzi, że przez dziury
w portfelu widać podszewkę świata.
Więc wyruszam na poszukiwanie Graala.

Niedaleko, dwie przecznice. Sklep z pamiątkami
„Tysiąc sto jeden drzazg z pala Słupnika”.
I pokuszenie na które sam się wodzę,
w bramie, z puszki.

Później do spowiedzi, jako pokuta:
łyk żywej wody, pióro żar-ptaka.
Legendy, bajki, lecz ziarno
zasiane.

Na ugorze. Nie wzejdzie
słowo.

Jednak dane.

[Ewa Włodek]

zależy jaki - ugór i jakie - słowo. Czasem wzejdzie - całkiem niespodziewanie, i zadziwi...Taka mi się refeleksja nasunęła przy lekturze. Twój peel zwątpił - cóż, nie on jeden. Bywa, częściej niż rzadziej. Czy wątpiącym jest lżej - nie wiem...Ale wiersz mnie zatrzymał...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Liliana]

Może szybka zmiana wyznania,
ale strach.

prawda, że boimy się tego, czego nie znamy,

I pokuszenie na które sam się wodzę,
w bramie, z puszki.

niestety, wielu tak się wodzi na pokuszenie, nierzadko i z butelki,

Później do spowiedzi, jako pokuta:
łyk żywej wody, pióro żar-ptaka.

pielgrzymka do świętych źródeł może pomóc, jeżeli się głęboko wierzy,
pióra ognistego ptaka też podobno posiadają magiczną moc (mimo, że twór baśniowy), a nauka z powyższego taka, że wiara cuda czyni,

ciekawy wiersz napisałeś,

pozdrawiam

[Ania ayalen]

bardzo madry wiersz, do ciaglego odkrywania