Noc taka biała

[Mirek]

smutki zmieszane z niebem
w formie granulatu
spadły na ziemię
i uświęciły świat

nawet drzewa świątynnie
rozmodlone
teraz pomnikowo
wręcz monumentalnie znieruchomiały
nie wiedzą
roztańczy wiatr czy w ciszy każe czekać dnia

i ja nie wiem
gdzie droga gdzie bezdroże
wkoło tylko biały kożuch
nie tknięty jeszcze wilczym tropem

wersja poprawiona

smutki zmieszane z niebem
w formie granulatu
spadły na ziemię
i uświęciły świat

nawet drzewa świątynnie
rozmodlone
teraz pomnikowo
wręcz monumentalnie znieruchomiały
nie wiedzą
roztańczy wiatr czy w ciszy każe czekać dnia

i ja nie wiem
gdzie droga gdzie bezdroże
wkoło tylko biały kożuch
nie tknięty jeszcze wiewiórczym tropem

[Sede Vacante]

Właściwie to nie wiem o czym jest ten wiersz, wybacz. Zaczyna się ciekawie (pierwsza zwrotka), a potem robi się jakoś krajobrazowo-przyrodniczo.
Szkoda mi, bo zapowiadał się - dla mnie - ciekawie.
Ale są gusta i gusta, po prostu nie dla mnie. Nic w nim nie znajduję, co by skłoniło mnie do głębszych przemyśleń, rozglądnięcia się dookoła.

[Gloinnen]

Witaj, Mirku!

Cieszę się, że zaglądasz.

Twoje wiersze stanowią przyjemny antrakt, czasem trzeba przecież odetchnąć, pozwolić oczom zabłąkać się w krajobraz. U Ciebie dziś zimowo, śnieżnie... Zimowe drzewa chyba zawsze inspirowały i będą inspirować, jest w nich coś magicznego.

Ale swoim zwyczajem się trochę "powczepiam"...

nawet drzewa świątynnie
rozmodlone
teraz pomnikowo
wręcz monumentalnie znieruchomiały
nie wiedzą
roztańczy wiatr czy w ciszy każe czekać dni

To już moja obsesja "przycinania" - ale ja bym ten obraz skróciła. Według mnie sama "świątynia" i określenie "świątynnie" - zawiera nawiązanie do "monumentalności". To świetny przysłówek - łącznik, bardzo bogaty znaczeniowo. Odwołuje on do sacrum (świątynia, modlitwa, kult, religia, wiara, miejsce składania czci siłom wyższym), a jednocześnie wprowadza ideę wzniosłości, wielkości, hołdu, najwyższego, nabożnego respektu, piedestału.
To jedno słowo doskonale łączy dwie rzeczywistości właśnie dzięki swojemu bogactwu semantycznemu - więc "pomnikowo", "monumentalnie" - (to w gruncie rzeczy synonimy) są moim zdaniem niepotrzebne, psują znakomity efekt, który mógłbyś osiągnąć wykorzystując wieloznaczność słowa "świątynnie" (opierając się na przerzutni):

"nawet drzewa rozmodlone
świątynnie
znieruchomiały
nie wiedzą
roztańczy wiatr czy każe w ciszy
czekać dnia"

i ja nie wiem

"ja też nie wiem"

nie wiem
gdzie droga gdzie bezdroże
wkoło tylko biały kożuch
nie tknięty jeszcze wilczym tropem

Piękne zakończenie. Ładne, delikatne zrymowanie ("bezdroże"/"tropem"), przemawiający do wyobraźni obraz. Ta strofa ma także swoją wyjątkową melodię i w ogóle bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam,


Glo.

[em_]

Szału nie ma, ale też nie jest źle.
Puenta bardzo dobra,
pozdrawiam

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Tytuł mnie zaciekawił, więc postanowiłem przeczytać dzieło.
Tu:
"nawet drzewa świątynnie
rozmodlone
teraz pomnikowo
wręcz monumentalnie znieruchomiały
nie wiedzą
roztańczy wiatr czy w ciszy każe czekać dnia"

Jest bardzo namieszane.
Osobiście napisałbym tak:

" Nawet drzewa, świątynie rozmodlone,
teraz pomnikowo w miejscu stoją.
Nie wiedzą, czy wiatr każe czekać dnia."

[Gajka]

biały kożuch
nie tknięty jeszcze wilczym tropem

Ta fraza szczególnie mi się podoba
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

snieg - biel - niewinność - ot, takie mam skojarzenia. I to, że póki bieli, póty - niewinności, która jest tak trwała, jak ten śnieg...
Ech, filozoficznie powiedziałeś...

pozdrawiam Cię serdecznie...
Ewa

[Mirek]

kochani dzięki za poświęcony czas i opinie
Glo jak zawsze chyba masz rację no bo ja gaduła i chyba zostanę już ... jest to wiersz napisany po cholernie długiej przerwie taki spontaniczny i chyba do końca nie przemyślany odkładam więc go na dni kilka

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Pomyśl nad nim przez chwil kilka (dłuższych, krótszych, ile trzeba), i w swoim czasie popraw tak, jak czujesz, że trzeba .
Nasze opinie to takie wskazówki - może popraw to, a może to... a może pomyśl jeszcze nad tym.
Pozdro

[anastazja]

Lubię Twoje Mirku, ponieważ piszesz również, o otaczającym nas świecie.
Jak pisze Glo. trzeba troszkę przystanąć.

Pozdrawiam