Gdzie pachnie chleb

[anastazja]

bieszczadzki płot ubrany w dzban
odgradza miejski zgiełk zasiane zboże
i złoty len na słońcu suszą włosy
tu wiejskie ptaki śpiewają głośniej

ważka tańczy nad źródłem jeziora
sukienki kwiatom pierze deszcz
zielony stół zaprasza na chleb
szorstkimi dłońmi kreśli krzyż

historia ziemi pokrytej milczeniem

[Sede Vacante]

Wszedłem, bo potrzebowałem bólu. Mnóstwo bólu. To paradoks, ale kiedy bardzo mnie boli, nie szukam radości, pocieszenia. Chcę otaczać się bólem jeszcze bardziej, żeby w końcu mógł mnie zabić.

Ale po przeczytaniu(zero wazeliny, znasz mnie. Wybacz, za mocne słowa, ale dziś szczególnie ma w dupie wazelinę) stwierdziłem, że to piękny obraz...Takie niedoścignione marzenie o spokoju, uciecze tam, gdzie jest lepiej.
Innym razem byłby to pewnie dla mnie ładny wiersz. Dziś jest piękny. Tak bardzo chcę wierzyć, że istnieją takie krainy, że nie są zarezerwowane dla tych, którzy mieszkają w takich miejscach.
To bardzo

potrzebny

wiersz.

[Leszek Sobeczko]

czytam bez "człowieka" w puencie;
wykreowany niemal sielski krajobraz, ale wyczuwa się w tle niepokój poprzez zaznaczenie tu od domyślnego tam; ujął za serce

pozdrówka

[Gajka]

Nasti
Pięknie przystrojony wiersz w dzbany, zboże, złoty len.
To już nierealny świat, który odszedł bezpowronie a szkoda, wielka szkoda

[Maryla Stelmach]

zabrałaś mnie na spacer.

[Toni]

fajowski wiersz


wiejskie ptaki są inne, fakt godny podkreślenia

pzdr

[coobus]

Przedstawiasz Bieszczady, które znam, które wszyscy znamy. Pewnie nic nowego, ale słowa ładne. Dzięki za wspólną podróż, chwilową ucieczkę z zabetonowanego świata.

[neuro]

Dla mnie wiersz ukazuje sielankowy świat trochę poza czasem. Jeżeli interpretacyjne wersu "do słońca suszą włosy" nie traktować dosłownie, wrażenie to staje się pogłębione. Zboże jest świeżo zasianym podczas kiedy len jest już gotowy do zbiorów. Stajemy wtedy poza kręgiem czasu pór roku, przenosimy się w nieco mistyczny, odrealniony czas. W ten sposób podoba mi się dużo bardziej.
I podobnie jak leszeK, przemilczam tego "człowieka" z ostatniego wersu. Umieszczenie tego pojedynczego słowa nieco burzy przyjemnie płynną, powolnie sączącą się melodię wiersza. Chociaż można to interpretować jak człowieka niszczącego sielskość tego krajobrazu. Tylko co w tedy z jego uczciwością? Pomyślałabym jeszcze nad puentą.
Niezależnie od wszystkiego, muszę Ci podziękować, Anastazjo. Ogarnął mnie spokój i poczułam przyjemne ciepło.
Pozdrawiam, M.

[anastazja]

Sede - czyli dobrze, że wszedłeś, szukając bólu, o którym lubię pisać znalazłeś niespodziankę.

Jeśli coś zmienił mój wiersz (w sensie bólu) to może dobrze się stało

Dzięki, wiem, nie słodzisz, jak miałam do d....wiersz, pisałeś szczerze.

Pozdrówka

[anastazja]

Witaj Leszku - pomyślę nad człowiekiem póki co, serdeczne dzięki za czytanie.

Pozdrawiam



Gaju,

fajowski wiersz

Marylko - wielkie dzięki dziewczyny

fajowski wiersz

dzięki bardzo

Dzięki za wspólną podróż, chwilową ucieczkę z zabetonowanego świata.

Proszę cobusku. Ja również dziekuję