kołysanka o wschodzie słońca

[AS...]

konik na biegunach przestał się kołysać.
gwiazdy przezroczyście otulone w brzask
utonęły sino i powypadały
kamyki z kieszeni przez dziurawy czas.

brzegi, horyzonty zmyła morska gładź
zamki z piasku, ślady. drzwiami skrzypi cisza.
nie ma już nikogo, pora wnuczku spać.
konik na biegunach przestał się kołysać.

[Podróżniczka]

drzwiami skrzypi cisza.

wybieram z Twojego wiersza dla siebie
Pozdrawiam

[eka]

O wschodzie słońca kołysze do snu. Kogo? Wnuczka? Nie.
Kołysanka o przeszłości, dla przeszłości.
Bardzo lirycznie, miękko o pogodzeniu z ciszą biegunów metaforycznego konika.
Nie ma już nic.
W oceanie przemijania, ktoś jednak nie może zasnąć. Inna przyszłość in spe, inny początek - wnuczek.
I to jest ciche, mądre piękno życia. Nowych zamków z piasku i fal.

[Leon Gutner]

Ma to sens .
Nostalgiczny i treściwy .
I warto by się chyba rozpisać na ten temat .
Dla Leona trochę za krótkie ale i tak poczytałem z ciekawością .

Uszanowanie L.G.