Janowi K.

[Malwina]

mówisz że można wszystko zacząć
nie jestem wcale tego pewna
wystarczy tylko drzwi zatrzasnąć
z starym porządkiem się pożegnać

że krzew dopiero się rozkrzewi
wypuści liście piękne kwiaty
widocznie tak mu jest pisane
najpewniej wiosną albo latem

ale na razie ogród drzemie
jest szarobury i nijaki
możemy wszak posadzić róże
to lepsze niż się obejść smakiem

[Liliana]

możemy wszak posadzić róże
to lepsze niż się obejść smakiem

Róże, koniecznie. To takie piękne kwiaty.
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Koniecznie posadzić .
Koniecznie róże
I koniecznie nie obchodzić się smakiem a róż nosem .

Po twojemu

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Jak znam Jana, na pewno odpowiedział Ci wierszem na ten wiersz. Ja ze swojej strony też Ci dziękuję, że wywołałaś do tablicy Jana i... nie tylko jego. Jak zawsze lekko, kobieco i urokliwie. Pozdrawiam, Malwinko

[skaranie boskie]

Ponieważ (nawet nie domyślam się, a) wiem, co Autorka ma na myśli, przemilczę.
Mam tylko jedno zastrzeżenie.
Dla płynności czytania, zamiast "z starym porządkiem" dobrze byłoby zastosować inwersję "z porządkiem starym". To drugie się łatwiej wymawia.

[Malwina]

Żeby znać historię powstania mojego wiersza, muszę dodać,że polubiłam wiersz Jana

Na poczekaniu

Zacznijmy wszystko od początku;
Niech będzie wieczór, noc i rano.
Trzeba prześledzić wiele wątków
I zabezpieczyć myśl utkaną.

Jeszcze się krzew nie ukorzenił,
A zobacz- kwitnie, choć nieśmiało,
Pod winoroślą, tuż przy sieni,
Rozszyfrujemy pozostałość.

Pachnie śliwami gdzieś w ogrodzie,
Zmęczone liście-obojętne,
A nam wciąż mija dzień jak co dzień,
Lecz jakby cieplej, jakby chętniej.

W szklankach się mieni bursztynowo,
Coraz mniej obcych jest zakątków;
Zacznijmy wszystko więc ab ovo,
Lub jak kto woli -od początku.

i w ramach przewrotnej polemiki, napisałam swój.On mi na to odpowiedział wierszem-

Tak myślę

Nic tak naprawdę się nie kończy
co w nas, co z nami, jest, czy było;
różne zaułki można złączyć,
w powstałym murze zrobić wyłom.

Można odnaleźć ciepło wspomnień,
chłód rannej rosy, smak jagody,
lub ten powojnik który skromnie
wił się po resztkach starych łodyg.

Zresztą to wszystko bez znaczenia,
jest nowa radość, nowe świty,
nadzieja skryta w światłocieniach
i szept w milczeniu - całkowitym.

Może tak trzeba. Dojrzeć musi
to, co wpierw było niedojrzałe;
więc chyba warto się pokusić...
i wspólnie z butli pić omszałej.

czyli opowiedziałam jak było ab ovo